De schaamte
Betekenis van het woord schaamte in het Aurélio-woordenboek:
1. Vernederende oneer; smaad, schande.
2. Pijnlijk gevoel van oneer, vernedering of degradatie in het bijzijn van anderen.
3. Gevoel van onveiligheid veroorzaakt door angst voor spot, scrupules, enz.; verlegenheid, verlegenheid.
Welnu, het was met grote eer voor haar politieke geschiedenis en als de eerste vrouw en noordooster en voormalige burgemeester van São Paulo in de jaren 80 voor de Arbeiderspartij dat federaal plaatsvervanger Luiza Erundina ontslag nam uit haar functie als vice-burgemeester op Fernando's kaartje Haddad, Daarom zou het een “vernederende schande” zijn als zijn verhaal op het podium zou komen te staan met Paulo Maluf, zoon van de dictatuur en voormalig bionische gouverneur.
Erundina wreef voormalig president Lula en anderen in de gezichten dat niet alles om reclame en de media draait. En dat niet iedereen bereid is zich tegenover anderen te verlagen om een doel te bereiken.
Het taalspel
De Erundina-factor trekt de aandacht vanwege twee dingen: ten eerste:
motiveerde de militanten om op te komen ter verdediging van de PT-kandidatuur; in recordtijd motiveerde hij haar om haar toch al beschimmelde vlaggen op te pakken en op te bergen. Het taalkundige contortionisme van leiders om het bizarre te rechtvaardigen is echter schokkend. Het beste wat je kunt doen is in stilte tot rust komen.
Toen de nationale voorzitter van de PT, Rui Falcão, probeerde het vertrek van Erundina te vergemakkelijken, verklaarde hij dat de PP veel te helpen heeft met de kwestie van "transport, gezondheidszorg en onderwijs".
Het water thuis moet een onbekende substantie bevatten...
Verwijst Rui Falcão naar de privatisering van de gemeentelijke gezondheidszorg in São Paulo die resulteerde in de noodlottige PAS?
Bedoelt hij de blikscholen?
En wat het vervoer betreft, herinnert hij zich, aangezien hij niet met de bus gaat, hoe de bussen eruit zagen in de tijd van Maluf/Pitta, waar in São Paulo slechts twee zakenlieden het vervoer voor hun rekening namen?
Zelfs dunheid heeft een limiet.
Het is zelfs nog schokkender om te zien hoe activisten aan de basis opkomen ter verdediging van mensen die vastzitten in donkere auto's en bevroren kamers.
Ze zeggen dat de PP degene is die verliest, dus neutraliseert de PT het ‘centrum’ om ‘rechts’ te verslaan en dat São Paulo centraal staat in het spel.
Als Paulo Maluf en zijn Progressieve Partij niet het meest achterlijke rechts in de Braziliaanse politiek vertegenwoordigen...
Ik ga daar een slok cyanide drinken.
En het heeft geen zin om het nationale scenario te vergelijken met de locatie in São Paulo. De spellen zijn verschillend.
Maluf lacht nog steeds...
Het gebrek aan schaamte
Voormalig president Lula heeft alles wat hij nodig heeft om zijn verhaal met een bloemetje af te ronden, maar nee, hij koos een andere weg. En kijk, ik ben een van degenen die in 2002 op de Avenida Paulista was om zijn overwinning voor het presidentschap van de republiek te vieren.
Als Fernando Haddad's keuze was om het 'nieuwe' pad voor het politieke spel van São Paulo uit te stippelen, moet Lula denken dat het electoraat in de stad São Paulo als geheel een stel hersenloze mensen is en Maluf al is vergeten. Daarom blijkt het hele argument rond het ‘nieuwe’ voor Haddads keuze leeg te zijn en geen steun te bieden.
Lula vergeet dat hij tegenstanders van dezelfde omvang tegenkomt als Carlos Gianazzi (PSOL), Soninha (PPS) en Gabriel Chalita (PMDB). Het onderschat het vermogen van deze kandidaten om een nieuw electoraat (18 tot 25 jaar oud) te bereiken dat geneigd is een ander karakter te kiezen dan PSDB en PT.
Zonder enige schaamte ging hij naar de tuin van Malufs huis om hem te omhelzen, in de veronderstelling dat niemand zich Maluf meer herinnert.
Het malufisme is dood, de symbolische waarde ervan niet.
Hoewel het de voormalige president en de PT-leiders aan schaamte en lef ontbeerde, werd vandaag een deel van de strijdbaarheid en het electoraat van São Paulo wakker met enorme gastritis.
