De term liefde heeft binnen een fetisjistische en individualistische cultuur als de onze veel van zijn oude betekenis verloren en is synoniem geworden met bezit, zelfrealisatie, gebrek, individuele waarde, naast andere soortgelijke termen. In 2011 definieerde de São Paulo LGBT Pride Parade Association het thema als "Heb elkaar lief: genoeg met homofobie".
De site Een kapdeed op 8 februari een interview met enkele activisten uit de LGBT-beweging om hun mening over dit onderwerp te achterhalen. De kritiek is gebaseerd op een vereenvoudiging die typerend is voor het gezond verstand, en vooral op de verwarring die zij schept over de seculiere staat. Zelfs de verdedigingen delen een beslissende verwarring met de critici: ze denken dat het onderwerp uitsluitend betrekking heeft op het christendom.
De eerste verwarring is het begrip van liefde als een concept dat is ontstaan in de Romantiek – de Literaire School van de 19e eeuw. Dit, gebaseerd op de theorieën van de Verlichting en het Duitse idealisme, bakent het concept van liefde af tot individualiteit. Johan Gottlieb Fichte, vertegenwoordiger van dit idealisme, verdedigt het absolute zelf als de zoektocht naar vrijheid en geluk. Het Fichtiaanse zelf is een pure daad, pure activiteit – het bestaat alleen in de mate waarin het handelt en omdat het handelt. Dit abstracte en formele zelf betekent dat niets verschijnt met zijn eigen waarde, maar alleen met wat wordt verleend door de subjectiviteit van het zelf. Romantische liefde is gebaseerd op dit perspectief en vormt de basis voor individualiteit, waarvan het concept onze kapitalistische cultuur leidt. Deze romantische liefde heeft niets te maken met het voorstel van het thema, aangezien het elkaar liefhebben niet bestaat uit een subjectieve evaluatie van het zelf die sociaal opereert, maar een bepalend element van het samenleven in de gemeenschap. Liefde veronderstelt in het thema van de Parade respect, tolerantie, vriendschap, vriendelijkheid, geduld, lankmoedigheid en vooral eendracht – fundamentele concepten voor een gezond leven in de samenleving.
De tweede verwarring betreft wat wordt bedoeld met een seculiere staat. Secularisme betekent niet de afwezigheid van religieuze discussies, het betekent niet het gebrek aan recht op vrije uiting van geloof door een bepaalde sociale groep. Het betekent dat de wetten van de staat geen enkele religieuze oriëntatie mogen hebben en ook geen enkele religie mogen bevoorrechten, maar een staat voor alle mensen moeten zijn. De São Paulo Parade en de vereniging die deze organiseert, zijn een sociale beweging en kunnen daarom een dialoog aangaan met populaire culturen, inclusief het geven van een nieuwe betekenis aan de concepten ervan, zoals het voorstel van het thema van 2011 lijkt te zijn strijd voor de garantie van secularisme kan deze strijd worden gevoerd door middel van een dialoog met religieuze waarden, waarbij de tegenstrijdigheden ervan worden benadrukt en een dialoog die daarop is gebaseerd, met als doel bij te dragen aan een reflectie die de publieke opinie richting de verdediging van de mensenrechten leidt.
Tenslotte, en niet in de laatste plaats, is de grootste verwarring die wordt gedeeld door verdedigers en critici van dit onderwerp de gedachte dat het uitsluitend betrekking heeft op de christelijke religie. Liefde voor anderen is een gemeenschappelijke determinant die verschillende religies leidt. We kunnen in de Mahabharata zien dat het brahmanisme als een som van plichten stelt: "doe anderen niets aan dat pijn zou kunnen veroorzaken als het jou wordt aangedaan"; In de Samyutta Nikaya merkt het boeddhisme op dat: "een toestand die voor mij niet prettig of een genot is, hoe kan ik die over anderen brengen?"; in Mencius VII adviseert het confucianisme: "Doe je best om anderen te behandelen zoals je zelf behandeld zou willen worden, en je zult merken dat dit de kortste weg naar welwillendheid is"; Silo, een Argentijnse humanist, zegt: "Onze moraliteit is gebaseerd op dit principe: behandel anderen zoals je wilt dat ze jou behandelen"; Dezelfde oriëntatie wordt gevonden in het zoroastrisme, in zijn Dadistan-i-Dinik: "Die natuur is alleen goed als zij anderen niet aandoet wat niet goed voor zichzelf is".
We zouden andere religies kunnen aanhalen, maar hiermee zien we dat, ondanks verschillende woorden, het principe hetzelfde is: heb elkaar lief, met als voorrecht liefde, respect, niet willen en niet tegen anderen in praktijk brengen wat ons is aangedaan zou slecht zijn. Op deze manier: hoezeer we ook denken aan de woorden van Christus, opgeschreven door Johannes in hoofdstuk 15, vers 12, een beetje meer kennis en lezen kan ons ook naar religies voor en na het christendom brengen, waardoor we de associatie tussen geloof en geloof kunnen overwinnen en verbreken. en religie en tussen liefde en huwelijk. Of zoals Machado de Assis zou zeggen: "God heeft, voor het geluk van de mens, geloof en liefde uitgevonden. De Duivel, jaloers, zorgde ervoor dat de mens geloof met religie en liefde met het huwelijk verwarde."
* Dário Neto is diaken van de São Paulo Metropolitan Community Church (ICM) en lid van de gemeenteraad voor aandacht voor seksuele diversiteit in de stad São Paulo.
