Jezelf ontdekken is ingewikkeld, beangstigend en tegelijkertijd geweldig... Verschillende filosofen en dichters (die in zekere zin nog steeds filosofen zijn) hebben gezegd dat het grootste avontuur is jezelf te kennen. In dit proces komen we steevast houdingen, gedachten en gedrag tegen die ons schade berokkenen, waardoor we niet kunnen groeien of iets kunnen bereiken wat we graag willen. En dat is waar de bug toeslaat: we moeten veranderen...
Na een aantal ingewikkelde en enigszins pijnlijke relaties is het normaal dat je je een beetje terugtrekt van een nieuwe passie en gedrag en houdingen gaat aannemen om te voorkomen dat je met iemand in aanraking komt. We kunnen kippen worden, bij meerdere meisjes logeren en vaak onhandig zijn, onszelf opsluiten in huis en voor de tv of de computer blijven zitten, in virtuele relaties leven zonder de bedoeling ze echt te maken, kortom, er zijn verschillende mechanismen om ontsnappen aan een nieuwe relatie. Als deze optie bewust is, is dat prima, maar het ingewikkelde is dat deze angst vaak onbewust is, en dat we uiteindelijk relaties boycotten bij het minste teken dat ze beginnen.
Maar het briljante – en het moeilijkste – is om te beseffen dat wanneer we dit doen, we onze angst voor een nieuwe relatie maskeren met een valse houding van ‘ontgoocheling’. In eerste instantie is het een gevoel van frustratie, omdat we ons realiseren dat dit het soort gevoel was dat onze relaties uit het verleden in ons achterlieten. En het is in deze tijd dat we onszelf moeten verwelkomen en begrijpen dat deze angst natuurlijk is, maar dat we deze niet voor altijd ons leven kunnen laten domineren. Natuurlijk is het belangrijk om na te denken over de vraag of we niet altijd met vergelijkbare mensen omgaan, of dat we altijd hetzelfde relatiepatroon herhalen. Als dit gebeurt, is diepere reflectie of zelfs de hulp van een therapeut noodzakelijk.
Na deze periode is het dan tijd om na te denken of we betrokken zijn bij het opnieuw verliefd worden. En nu heeft angst de neiging om in angst te veranderen. Bijna onmiddellijk keren de kleine wonden waarvan we dachten dat ze genezen waren terug, en dan is het tijd om te beseffen dat dit een nieuw persoon is, een nieuw meisje, een relatie die TOTAAL anders is dan de anderen. Kijken naar de vrouw die ons hart weer sneller deed kloppen, en beseffen dat het geen zin heeft, is als volgt: je moet risico's nemen.
Het risico lopen dat je lijdt, dat het fout gaat, dat je weer gefrustreerd raakt. Maar riskeer ook wilde en tedere nachten van liefde, medeplichtige glimlachen, cafunés, stevige knuffels, heerlijke kusjes, onthullende en verrijkende gesprekken, sms-berichten en ondeugende e-mails, liefdevolle bijnamen, knuffelig slapen, lachen, elkaar in de ogen kijken, uit elkaar glimlachen nergens midden op straat en er raar uitziend.
Om een risico te nemen heb je echter moed nodig… Misschien moeten we gedrag en gedachten veranderen, onszelf weer openstellen, en dat is ongemakkelijk. Maar ik geloof dat het de moeite waard is, omdat we diep van binnen kiezen tussen proberen, leren en groeien, of weglopen. Ik kies voor de eerste optie.
