Beste lezers! Ik ben teruggekomen van een lange en welverdiende vakantie en ben hier weer om ideeën, informatie, gevoelens en verlangens over ons leven uit te wisselen.
Ik kwam terug met hernieuwde hoop en veel meer optimisme – sinds de laatste keer dat we elkaar hier ontmoetten, was ik echt heel ongelukkig met wat ik zag, misschien vanwege het gevoel dat ons aan het begin van het jaar in zijn greep heeft. Maar ik hoop dat dit niet alleen een goede indruk is, maar dat dit gevoel echt beantwoord wordt door een wereld die elke dag ten goede evolueert.
Binnen deze evolutie is het logisch dat we moeten kijken naar wat er gebeurt met alles wat met homoseksualiteit te maken heeft, van acceptatie tot vooroordelen, en natuurlijk mogen we niet vergeten dat we moeten kijken naar wat er intern met ieder van ons gebeurt, met betrekking tot acceptatie van onze eigen seksualiteit en onze eigen vooroordelen.
Aan het begin van het jaar verdient de BBB opnieuw onze aandacht, omdat er de actieve deelname is van drie openlijk homoseksuele mensen, wat ons doet denken dat we eindelijk een iets explicietere deelname aan de samenleving hebben, ook al zien we nog steeds Op straat, op internet en in de media als geheel waren er vanwege deze bekendheid veel pejoratieve commentaren gevuld met retrograde concepten.
Vandaag nog las een vrouw een nieuwsbericht hier op UOL en zei dat ze haar 9-jarige dochter niet naar Big Brother zou laten kijken, omdat ze dacht dat de deelname van homoseksuelen aan het programma haar negatief zou kunnen beïnvloeden. Dit maakte me eerst aan het lachen, omdat het me deed nadenken over wanneer mensen zich zullen realiseren dat iemands seksuele geaardheid niets met invloed te maken heeft. Op een tweede moment besefte ik de ernst van de opmerking en een zeker gevoel van verdriet omdat volgens velen de drie homoseksuelen in het programma worden gezien als grote schade aan de samenleving.
Dus te midden van deze gegenereerde dubbelzinnigheid zijn we allemaal, met onze levens en dromen, en ik weet dat elke keer dat dergelijke onzin wordt gezegd, er ontmoediging is en een gevoel van niet-insluiting. Maar laten we niet ontmoedigd raken, toch? En moge de schattige Angelica aan dit hele publiek demonstreren dat haar seksuele geaardheid niets te maken heeft met haar karakter en gedrag.
Beijos e at a pr xima!
* Regina Claudia Izabela is psycholoog en psychotherapeut. E-mail: claudia@dykerama.com.
