Het San Francisco International LGBT Film Festival presenteerde tijdens zijn 35e editie 231 films, waaronder speelfilms en korte films. Het is onwaarschijnlijk dat sommige van deze films de Braziliaanse schermen zullen bereiken, maar het goede nieuws is dat de beste speelfilms die op Frameline35 worden gepresenteerd een goede kans hebben om in Brazilië te worden vertoond.
Ze gingen allemaal in première op internationale festivals, de meeste kregen goede reacties van gespecialiseerde critici en staan daarom in de kijker van de grootste filmfestivals van het land. Zeker vier titels hebben al een gegarandeerde distributie in de bioscopen.
Ik heb tien functies geselecteerd die ik als onmisbaar beschouw. Het oorspronkelijke idee was om alleen commentaar te geven op films uit 2011. Op basis van dit criterium zou ik twee films uit 2010 achterlaten die indruk op mij hebben gemaakt en mij dagen na hun respectievelijke vertoningen zijn bijgebleven. Omdat ze in Brazilië nog niet zijn gepubliceerd, maar wel mogelijkheden hebben om hier tentoongesteld te worden, heb ik besloten ze op te nemen in deze selectie, die het beste van de mondiale productie met LGBT-thema's vertegenwoordigt.
Augustus (Eldar Rapapport, VS, 2010)
Wat is: Een uitbreiding van de bekroonde korte film "Postportem", de film vertelt het verhaal van een driehoeksverhouding tussen een stel en de ex-vriend van een van hen die terugkeert naar Los Angeles en bereid is de man terug te winnen die hij in de steek heeft gelaten toen hij ging in Barcelona wonen.
Waarom kijken: De film valt niet in het typische melodrama van driehoeksverhoudingen. Zowel de personages als het publiek zijn zich terdege bewust van wat er gebeurt, waardoor de film de nuances en tegenstrijdigheden van dit soort relaties kan onderzoeken.
Het vermelden waard: Alles in "August" straalt seks uit, van de gespierde lichamen van de acteurs omlijst door de blik van regisseur Eldar Rapaport tot de hete fotografie van James Adolphus, beide gekenmerkt door een absurd sexy partituur.
Codependent Lesbian Space Alien zoekt hetzelfde (Madeleine Olnek, VS, 2011)
Wat is: Een parodie op sciencefiction B-films uit de jaren vijftig over drie lesbische aliens die in New York landen met de missie liefdesverdriet te lijden en zo hun planeet te redden.
Waarom kijken: Het is zeker een van de grappigste films met een lesbisch thema die ooit in de filmgeschiedenis zijn geproduceerd.
Het vermelden waard: De dialogen tussen de twee agenten die door de overheid zijn aangesteld om buitenaardse activiteiten op aarde te maskeren en de dans van een van de buitenaardse wezens laten je lachen op de grond.
Gun Hill Road (Rashaad Ernesto Green, VS, 2011)
Wat is: Familiedrama over de relatie tussen een ex-gevangene die na drie jaar naar huis terugkeert en zijn tienerzoon aantreft, die van geslacht verandert.
Waarom kijken: De film benadert de realiteit van veel tieners die in overwegend seksistische omgevingen leven, of ze nu transgender of homoseksueel zijn.
Het vermelden waard: De interpretatie van Harmony Santana, die Michael/Vanessa speelt. Hoewel de focus ligt op de relatie tussen vader en zoon, volgen de mooiste momenten van de film Vanessa in haar eerste ervaringen als vrouw.
Oogst (Benjamin Cantu, Duitsland, 2011)
Wat is: Een roman over twee jonge leerlingen op een boerderij, met weinig verwachtingen over de toekomst en vooral de liefde.
Waarom kijken: Net als Brokeback Mountain portretteert Harvest een homoseksuele romance in een landelijke omgeving zonder in de gebruikelijke clichés te vervallen en met een vrolijk einde.
Het vermelden waard: De film is gemaakt op een boerderij die een programma aanbiedt voor jongeren die boer willen worden. Met uitzondering van de twee hoofdrolspelers werken alle personages daadwerkelijk op de boerderij, wat de film een grote authenticiteit geeft.
Laat het op de vloer liggen (Sheldon Larry, VS, 2011)
Wat is: Een musical over een jonge man die liefde, een liefdevol gezin en een perspectief op het leven vindt in een groep buitenstaanders die strijden op modeballen in Los Angeles.
Waarom kijken: Leave it on the Floor probeert en slaagt erin een kruising te creëren tussen Paris is Burning en Dreamgirls, ondanks het zeer bescheiden budget en de inzet op een in Hollywood verboden muziekgenre (waarin acteurs zingend op markten uitgaan en wakker worden).
destaque: De originele partituur is geweldig en sommige nummers blijven in je oor hangen. De dansnummers zijn ontworpen door de veelgevraagde choreograaf Frank Gaston Jr., die al sinds haar Destiny's Child-tijd met Beyoncé samenwerkt.
Romeos (Sabine Bernardi, Duitsland, 2011)
Wat is: Romeos is een roman over een jonge man die zich in de laatste fase van de overgang van vrouw naar man bevindt, en een homoseksuele jongen.
Waarom kijken: De ietwat oppervlakkige behandeling van het onderwerp is precies wat de film in staat stelt vooroordelen en weerstand ertegen te doorbreken. Romeos is een lieve, optimistische en onweerstaanbare film.
Het vermelden waard: De chemie tussen de hoofdpersonen overstijgt het filmscherm. Rick Okon en Maximilian Befort zijn mooi en de regisseur wist de seksuele energie te verkennen die uitgaat als ze samen zijn.
Drie (Tom Tykwer, Duitsland, 2010)
Wat is: Drama met komische strekking dat zich afspeelt in Berlijn over een stel dat afzonderlijk verliefd wordt op dezelfde man.
Waarom kijken: "Three" behandelt menselijke motivaties op een volwassen, sexy en poëtische manier. Het is de beste film van Tom Tykwer, regisseur van Get Out, en de meest memorabele over een menage à trois sinds 'Jules & Jim'.
Het vermelden waard: De vertolkingen van Sophie Rois, Devid Streisow en Sebastian Schipper overstijgen de beelden op het scherm en geven de film stevigheid en volwassenheid. Berlin verschijnt ook bijna als een personage in de film en ontroert de kijker met zijn poëtische visualiteit, vooral in de scènes in Badeschiff.
Tomboy (Céline Sciamma, Frankrijk, 2011)
Wat is: Film over een tienjarig meisje dat zich gedraagt en zich kleedt als een jongen, waardoor haar nieuwe vrienden, gemaakt in de buurt waar haar familie net is verhuisd, gelooft dat ze in werkelijkheid een jongen is.
Waarom kijken: Regisseur Céline Sciamma, die al de aandacht trok met haar eerste speelfilm ‘Water Lilies’, bevestigt haar enorme talent met een film die op hetzelfde niveau staat als ‘My Life in Pink’ en zeker een referentie zal worden voor vrouwen die zich identificeren als man als kinderen.
Het vermelden waard: Vooral de casting van kindacteurs waarin Zoe Heran in de hoofdrol en Malonn Levana, die het jongere zusje van de hoofdpersoon speelt, schitteren.
Weekend (Andrew Haigh, Verenigd Koninkrijk, 2011)
Wat is: Een liefdesverhaal dat zich in de loop van een weekend afspeelt tussen twee mannen met heel verschillende wereldbeelden en verwachtingen.
Waarom kijken: Er zijn weinig films die erin slagen een intieme relatie tussen twee mannen op het scherm over te brengen. Weekend is er daar één van en daarom staat het nu al op mijn lijstje als een van de beste homofilms ooit gemaakt in de filmgeschiedenis.
Het vermelden waard: De dialogen geschreven door regisseur Andrew Haigh zijn zeer goed opgebouwd. Zelfs als de personages debatteren over onderwerpen als het homohuwelijk, wat de film een discursief karakter zou kunnen geven, klinkt alles heel natuurlijk.
Wish me Away (Bobbi Birleffi & Beverly Kopf, VS, 2011)
Wat is: Documentaire over de 'coming out' van Chely Wright, een succesvolle countryzangeres, geboren en getogen in de regio van de VS die bekend staat als de Bible Belt, en onderdeel van de onderdrukte en homofobe countrymuziekscene in Nashville.
Waarom kijken: Ook als je net als ik nog nooit van Chely Wright hebt gehoord, zul je zeker verrast worden door deze interessante, leuke en ontroerende documentaire.
Het vermelden waard: De moed van Chely Wright, de manier waarop ze haar coming-out plande en het vermogen van de regisseurs om Chely's vertrouwen te winnen en zelfs de meest sceptische kijkers te boeien.
*Suzy Capó is president van Festival Filmes, de eerste distributeur van films met LGBT-thema in Brazilië.
