Van alle menselijke capaciteiten is de rationaliteit die met gevoeligheid gepaard gaat, wat mij het meest bevalt en, dat moet ik bekennen, voor mij een van de moeilijkste in de praktijk. Deze week hebben we opnieuw kunnen oefenen met reflectie, zonder op te houden ontroerd te worden door de ervaringen die, omdat ze die van anderen zijn, ons ook raken (iets wat de laatste tijd zo ongewoon is).
De decriminalisering van de zwangerschapsafbreking van foetussen met anencefalie (therapeutische anticipatie op de geboorte), waardoor de vrouw kan beslissen of ze de zwangerschap al dan niet voortzet, is een teken van hoop in moeilijke tijden.
Ongeacht of we mannen of vrouwen zijn, we profiteren allemaal van de uitslag van de stemming in het Federale Hooggerechtshof (STF), ook al zijn velen het daar niet mee eens. Als we vrouwen door dit besluit minder straffen, maken we iedereen immers menselijker: met minder lijden en meer rechten.
Een van de ongelooflijke momenten van dit proces was de toespraak van minister Carlos Ayres Britto (die ons al gevoelig scherpe reflecties had gepresenteerd ter gelegenheid van de goedkeuring van burgerlijke verbintenissen voor paren van hetzelfde geslacht) die het duidelijk eens was met veel feministen die strijden voor de decriminalisering van abortus – Ook al is waarover in die tijd werd gestemd niet noodzakelijkerwijs de abortus van anencefale patiënten, volgens deskundigen is er in dit geval immers geen potentieel menselijk leven in de foetus dat abortus kan karakteriseren.
De minister heeft precies aangegeven wat er op het spel staat. Zelfs nu de meest conservatieve katholieken en fundamentalistische evangelicals die tegen de uitkomst van het proces zijn en zweren bezorgd te zijn over de foetus of het veronderstelde kind, is de ‘x’ van de kwestie anders. Hij zei hetzelfde wat feministen ons al heel lang leren en dat we nog steeds moeilijk kunnen begrijpen. Volgens deze autoriteit zou "als mannen zwanger zouden worden, de beëindiging van een anencefale zwangerschap altijd toegestaan zijn." De activisten zingen in hun publieke acties: “als de paus een vrouw was, als de paus een vrouw was, zou abortus legaal en veilig zijn, het zou legaal en veilig zijn”. Het is deze kritische en intelligente dimensie die de toon zet voor de vooruitgang die we met dit besluit hebben geboekt. We hebben enkele zware pre-middeleeuwse overblijfselen kwijtgeraakt, maar er zijn nog andere die op onze schouders wegen.
In die zin moeten we, om een heel evangelisch woord te gebruiken, waken. We kunnen niet zo naïef zijn om te geloven dat de zorg van deze christenen in werkelijkheid gaat om de levens van kinderen, of potentiële kinderen. Heb je ooit gedacht dat als dat de zorg was, er voor hen geen grote problemen zouden zijn om massale adoptie door alternatieve gezinnen te ondersteunen? Of zelfs zouden religieuze autoriteiten nooit het seksuele geweld tegen kinderen in sacristieën over de hele wereld willen verdoezelen; er zouden geen priesters zijn die tegen het gebruik van condooms zijn en nog veel minder predikanten die tegen seculier onderwijs op scholen preken.
Zoals federaal afgevaardigde Jean Wyllyns zich in een van zijn televisie-interviews goed herinnerde, zijn de censuur op seksualiteit en niet-heteroseksuele gender of het zogenaamde ‘niet normaal’, samen met de vervolging van in Afrika gevestigde religies, de thema’s van de preken van veel mensen. pastors en priesters in hun zoektocht naar meer trouwe bekeerlingen, dat wil zeggen naar een grotere verzameling van geld (macht) voor hun instellingen. Daarom zijn ze niet pro-life; ze zijn veel meer “kom naar mij”, zoals mijn grootmoeder altijd zei, “en niets naar jouw koninkrijk”. Maar het treurigste en meest zorgwekkende is dat deze oproep werkt. Er is veel meer kwade trouw dan solidariteit onder de verleidelijke hedendaagse religieuze polemieken.
De minister verklaarde ook dat "het martelaarschap vrijwillig is. Iedereen die de zwangerschap wil aanvaarden tot aan de uiteindelijke gevolgen ervan, moet dat doen. Niemand zal het verbieden." De herinnering aan het vrijwillige martelaarschap, een pleonasme voor de christelijke logica die zoveel mannen en vrouwen in de geschiedenis heeft geheiligd, past heel goed in tijden van christelijk autoritarisme (dat nog steeds geweld en dood onder ons veroorzaakt). De situatie is zo ernstig dat we het voor de hand liggende moeten zeggen, om het minimum te garanderen: rechten en vrijheden.
*Tiago Duque is socioloog en heeft ervaring als onderwijzer op verschillende gebieden, van lerarenopleiding tot straatsociaal onderwijs. Milita no Identidade – Strijd voor seksuele diversiteit Groep. Hij denkt en handelt graag mee met degenen die iets nieuws willen doen, op zoek naar een andere mogelijke wereld.
