Er komt het scherm uit, het altaar komt binnen!
Ik wilde het niet geloven. Ik moest gaan kijken. Een andere pornobioscoop die uitsluitend door mannen wordt bezocht, verandert in een evangelische kerk in het centrum van Campinas (SP). Via sociale media ontdekte ik dat dit niet alleen een minpunt voor mijn stad is.
Maar ik kon het niet verdragen alleen de gevel te zien, zelfs zonder naar binnen te gaan, gluurde ik naar hoe de pornokamer eruit zag met het altaar. Leeg. Het is niet eens te vergelijken met de promotiebeurzen op woensdag die de gretige oplage van ruim 700 man voor het scherm garandeerden. Van het gekreun van de meest uiteenlopende acteurs, en ook van de minder discrete acteurs in het publiek, bleef niets over. Als ze niet loyaal zouden worden, waar zijn al die klanten dan?
Wat ook mijn aandacht trok, was dat de vervanging van het scherm door het altaar geen opschudding veroorzaakte. Niemand protesteerde. Heel anders dan toen deze bioscoop in de binnenstad opende. Velen zeiden dat het absurd was, een schande! Het was ook niet zoals de sluiting van de andere pornobioscoop een paar jaar geleden, groter dan deze en op een nog betere locatie. Bij die gelegenheid zei de gemeentesecretaris van Cultuur zelfs dat de plek voortaan gebruikt zou worden door ‘goede mensen’ (opgevat als ‘mensen MET bezittingen’), omdat het een belangrijk cultureel centrum zou worden. Maar wie zei dat zeuren geen cultuur is? Of is het niet belangrijk? En dat ‘goede mensen’ geen pornografie consumeren of produceren?
Kort na de aankondiging van de secretaris gaven de eigenaren er echter de voorkeur aan om het niet aan de burgemeester te verhuren, maar accepteerden ze het voorstel van een evangelische kerk. Wie waren nu de eigenaren van het gebouw die de voorkeur gaven aan het geld van de pastoor en niet aan het geld van het stadhuis? Wie had waardevol onroerend goed dat dagelijks werd gebruikt voor goed en goedkoop gezeur? Geloof me, het stond zonder enige vorm van ceremonie in de kranten, het waren dezelfde eigenaren van het SANTA Casa de MISERICÓRDIA ziekenhuisgebouw in Campinas! Enkele weldoeners!
Afgezien van de kapitalistische tegenstellingen herinner ik me dat tijdens de lange periode waarin de bioscoop gesloten was, terwijl de overgang van pornografie naar zegenmiddagen vorm begon te krijgen, een kleine kamer naast de hoofdingang werd gebruikt door een van deze ‘fast credit’-bedrijven. . is makkelijk". Hebe Camargo verzorgde de reclame en stond prachtig op een paneel bij de ingang van de ruimte. Een van mijn leraren werd bang toen hij zich voorstelde dat ze met Hebe een pornofilm zouden vertonen, omdat hij slecht geïnformeerd was over de veranderingen die de plaats begon te ondergaan.
Het is belangrijk om duidelijk te maken dat ik niet tegen de opening van evangelische kerken in het stadscentrum ben. Als katholieken hun tempels al zo lang geleden hebben gebouwd en bijna niemand heeft geklaagd, waarom zouden we dan deze nieuwe mogelijkheden weigeren? Maar ik denk ook dat alle andere religieuze uitingen de stad zouden moeten bezetten, of ze nu min of meer geïnstitutionaliseerd zijn, gezien als ‘van God’ of niet. De zichtbaarheidslogica van de stad zou zelfs atheïsten moeten bevoorrechten, en zonder vooroordelen. Mijn frustratie is echter terecht omdat ik geloof dat consensueel gezeur voor niets de zichtbaarheid mag verliezen, zelfs niet voor kerken.
Want zonder ‘zonde’ zouden veel gebeden geen zin meer hebben. Inclusief de dingen waar veel christenen, niet altijd met goede bedoelingen, op aandringen: vragen om de seksuele bekering van homo's en lesbiennes in hetero's, of van travestieten in echte mannen! Degenen die, als ze bekritiseerd worden, meestal verduidelijken: "Net zoals God zondaars liefheeft en de zonde haat, houden wij van homoseksuelen, wat we niet accepteren is hun homoseksualiteit." Ik denk dat we in dezelfde geest een oproep zouden kunnen doen door te zeggen: "Wij houden van christenen, maar wat ons niet bevalt is hun christendom."
Wat zich midden in deze opening en afsluiting bevindt, deze ruil-uitwisseling, het verwijderen van canvas en het oprichten van een altaar, houdt diep van binnen zowel verband met de markt als met het stigma van de zonde, of met de krankzinnige zoektocht om die onder ogen te zien. Tegenwoordig zijn onbeleden verlangens en toewijdingen die als puur en heilig worden beschouwd absoluut bespreekbaar onder de logica van winst, en zijn ze er in veel gevallen kennelijk van afhankelijk.
Als het waar is dat klanten niet loyaal zijn geworden, ook al zijn het in veel gevallen dezelfde mensen, dan is het ook waar dat als je op dezelfde plaatsen geen gekreun hoort, dat komt omdat ze zich op andere plaatsen bevinden. Of gelooft iemand dat er geen plezier is omdat er geen bioscoop is? Of dat gebed de vreugde won? In feite werd niemand puritein, noch werden zij minder godslasterlijk. Integendeel, wat als kwaadaardig wordt beoordeeld omdat het pornografisch is, wordt geherstructureerd te midden van een andere, meer winstgevende zichtbaarheid, namelijk die van het geloof in God. Dus totdat een ander centrum van hoererij zich uitnodigend in het centrum van de stad vestigt, zal alles zich aanpassen om te blijven zoals het bijna altijd was, schijnbaar puur en heilig.
*Tiago Duque is socioloog en heeft ervaring als onderwijzer op verschillende gebieden, van lerarenopleiding tot straatsociaal onderwijs. Milita no Identidade – Strijd voor seksuele diversiteit Groep. Hij denkt en handelt graag mee met degenen die iets nieuws willen doen, op zoek naar een andere mogelijke wereld.
