In deze tijden waarin elke idioot zich de laatste cola in de woestijn voelt omdat hij op een bepaalde sociale hype is verschenen, opent de documentaire "The Crazy Love of Yves Saint-Laurent" met een emblematische scène die de wereld de nederigheid van de ontwerper laat zien.
Tijdens een persconferentie in 2002 nam hij afscheid van zijn vak en nam hij afscheid van de modewereld. Hij erkent dat hij het geluk had om op 17-jarige leeftijd de haute couture-industrie te betreden, als assistent van de legendarische Christian Dior.
Zich bewust van zijn rol bij de uitvinding van gebruiken en zijn creatieve talent, bespreekt hij kort zijn hele persoonlijke en professionele traject, waarbij hij openlijk spreekt over zijn drugsproblemen en de kortstondige glamour benadrukt van een wereld die behoefte heeft aan iets substantieels.
Na nog een afscheid te hebben getoond, dat van de echte wereld, toen hij in 2008 overleed, wil de documentaire van Pierre Thoretton de man achter het merk laten zien. Verder geldt dat oude gezegde: achter een groot man staat altijd een andere “man”. Het verhaal beslaat voornamelijk de vijftig jaar huwelijk en samenwerking van de ontwerper met Pierre Bergé.
In iets meer dan anderhalf uur reconstrueert de film op meesterlijke wijze de reis van een van de grootste genieën van de vorige eeuw. Pierre vertelt het persoonlijke en professionele verhaal van Saint-Laurent, vanaf het moment dat ze elkaar ontmoetten op de begrafenis van Dior tot de veiling van de kunstcollectie van het echtpaar na de dood van Yves.
Op een zeer lineaire manier herinnert Pierre zich de meest memorabele momenten uit zijn carrière en de belangrijkste creaties van Saint-Laurent, en onthult zo een beetje van de persoonlijkheid van die tengere en verlegen man die, met talent en inspanning, zijn naam voor altijd in de haute couture heeft gegraveerd.
"O Louco Amor de Yves Saint-Laurent" is te zien in São Paulo, bij Frei Caneca Unibanco. Hoogtepunten zijn onder meer de schattige soundtrack en de levendige kleuren van de film. Het enige nadeel is de weergave van de ondertitels. In sommige delen, waar het wit op het scherm opvalt, is de vertaling moeilijk te zien.
