Medio augustus 2013 werd de voetballer Emerson sjeik, uit Corinthians, gebruikte zijn profiel op het sociale netwerk Instagram om een foto te plaatsen waarop hij een kusje gaf aan zijn vriend en eigenaar van Paris 6, Isaac Azar, als een manier om zijn recente overwinning tegen Coritiba in een Braziliaanse kampioenswedstrijd te vieren.
Destijds werd het gebaar gevierd door sociale bewegingen, die het zagen als een moedige daad om homofobe discriminatie in het voetbal te bestrijden, zozeer zelfs dat Sheik in 2014 de Roze Driehoek-onderscheiding ontving van de Bahia Gay Group, geleid door de antropoloog en activist Luiz Mot.
Veel individuele fans en zelfs georganiseerde Camisa 12-fans reageerden echter agressief en intolerant. Naast het vullen van sociale media, onder meer in de ruimte voor commentaar op de foto die op het Instagram-profiel van de speler stond, met homofobe verbale aanvallen, gingen vijf vertegenwoordigers van de organisatie naar het trainingscentrum van het team om protestbanners te tonen tegen de kus zei: “wij accepteren het niet”; “ga kussen p. wat de f., dit is de plek van een man”, “ga een vrouw kussen, c.” en “respect is voor degenen die het hebben” en anderen.
Wat de demonstranten echter niet wisten of verwachtten, is dat hun uiting van homofobe haat en onverdraagzaamheid een illegale daad is in de staat São Paulo. In artikel 2, punt I, wordt de Staatswet 10.948/2001 acht het strafbaar om “elke vorm van gewelddadige, gênante, intimiderende of ergerlijke actie te ondernemen, van morele, ethische, filosofische of psychologische aard” tegen de “individuele en collectieve rechten van homoseksuele, biseksuele of transgenderburgers”.
Op basis hiervan en ongeacht de vertegenwoordiging van het slachtoffer heeft de Coördinatie van Beleid voor Seksuele Diversiteit van het Secretariaat van Justitie en Burgerschapsverdediging van de staat São Paulo een administratieve klacht ingediend tegen Camisa 12, die vorige week nog werd veroordeeld tot het betalen van een boete. boete van ongeveer R$20 voor de uitgevoerde verbale aanvallen en homofobe intimidatie.
Je kunt je afvragen hoe de instantie een administratieve klacht kan indienen zonder toestemming van de speler, die, voor zover wij weten, daar niet om verzocht. Zoals al uitgelegd in het hoofdartikel van artikel 2 van de anti-homofobiewet van São Paulo, zijn het niet alleen de individuele rechten die op het spel staan, maar ook de collectieve rechten van de LGBT-bevolking, dat wil zeggen, ook al voelde Sheik zich niet Beledigd – of, omdat ze zich beledigd voelden, omdat ze niets verder wilden gaan, wat het geval lijkt te zijn geweest – werd de hele LGBT-gemeenschap onderworpen aan vernedering.
Hetzelfde zou bijvoorbeeld gebeuren als de doelman Spin, uit Santos, had de klacht tegen de mensen die hem vorig jaar met racistische beledigingen hadden aangevallen, in de beroemde wedstrijd tegen Grêmio, niet naar voren gebracht. Toch zou de hele zwarte gemeenschap door de beledigingen zijn belasterd, onteerd en in verlegenheid gebracht. Dit komt door de politieke aard van intolerante of haatdragende aanvallen, die zich niet beperken tot het beledigen van de individuele eer – zoals iemand een nietsnut noemen bijvoorbeeld. Wanneer iemand een ‘flikker’, ‘aap’ en dergelijke wordt genoemd, wordt de individuele eer geschonden en tegelijkertijd de collectieve eer van de minderheid waartoe die persoon behoort, omdat daarmee de boodschap wordt overgebracht dat een dergelijk onderscheidend kenmerk een inferioriserende eigenschap ten opzichte van andere leden van de samenleving.
In morele termen overstijgt haatzaaiende uitlatingen de simpele communicatie van een visie van degenen die aanvallen en vormt bovendien een waarschuwing aan het slachtoffer dat hun fysieke en mentale integriteit altijd bedreigd zal worden, wat op elk moment werkelijkheid kan worden. zonder zelfs maar de sociale solidariteit uit te breiden, is het slachtoffer immers de ander, iemand die ver weg is en met wie anderen zich niet identificeren.
Haatzaaiende uitlatingen deconstrueren daarom de menselijke conditie van anderen en karakteriseren hen ten onrechte als het onderwerp van hun keuzes om hen te reduceren tot een ongemak of sociale paria.
Om deze dodelijke cyclus van ontmenselijking te onderbreken of te ontmoedigen, die in Brazilië de LGBT-gemeenschap op zo’n eigenaardige en constante manier tot slachtoffer maakt, zoals blijkt uit de homofobe geweldrapporten van het speciale secretariaat voor de mensenrechten van het presidentschap van de republiek in São Paulo, Staatswet 10.948/2001 maakt het mogelijk maatregelen te nemen ongeacht de vertegenwoordiging van het slachtoffer.
In het geval van Shirt 12 was de straf zelfs schuchter. De Speciale Verwerkingscommissie heeft de laagste boete opgelegd, alleen hoger dan de waarschuwing, maar had hogere straffen kunnen opleggen, van 40 of 60 duizend reais, of zelfs de opschorting of intrekking van de staatsexploitatievergunning van Camisa 12, in overeenstemming met de bepalingen van artikel 6.
Deze zaak zou echter nauwelijks de hoogste straffen, opschorting of intrekking vereisen, zelfs niet, denk ik, vanwege het primaat van de verdachte. In ieder geval vertegenwoordigt het besluit een onmiskenbare vooruitgang, vooral wanneer de sportrechter hardnekkig weigert Gaviões da Fiel en andere organisaties verantwoordelijk te houden voor de homofobe provocaties die onze stadions vullen met haat en onverdraagzaamheid jegens alle soorten minderheden.
Thales Coïmbra is advocaat gespecialiseerd in LHBT-recht (OAB/SP 346.804); afgestudeerd aan de rechtenfaculteit van USP, waar hij momenteel een masteropleiding volgt op het gebied van rechtsfilosofie over homofobe haatzaaiende uitlatingen; hij heeft ook de Geds – Study Group on Law and Sexuality aan de USP Law School opgericht en coördineert momenteel, die gratis juridische bijstand biedt aan travestieten en transseksuelen met een laag inkomen in de stad São Paulo; werkt bij het Arouche LGBT Citizenship Center in het stadhuis van São Paulo; en schrijft over rechten op het portaal A Capa. www.thalescoimbra.com.br
