Ik kon nauwelijks geloven dat ze op mijn uitnodiging had ingestemd. We waren sowieso op reis om het weekend samen door te brengen. En terwijl we in de auto reden en luisterden naar de liedjes die we de afgelopen maanden hadden uitgewisseld, hield ik voor het eerst zijn hand vast... tussen uitrusting en bestemming.
Ze glimlachte en keek naar mij. Ik vermomde mezelf schuchter door in de achteruitkijkspiegel te kijken. De weg lag voor ons als een analogie van de tijd: verleden en onbekende toekomst.
Ik herinnerde me alles zoals het gebeurde. Een vriendin nodigde mij uit voor de tentoonstelling en ik was betoverd door de delicate manier waarop de kunstenaar zich kon uiten. Ik stond bijna twintig minuten voor een van de schilderijen, toen een hand van achteren mijn schouder aanraakte: – het kostte me vijf jaar om dit schilderij te voltooien.
Het schilderij was inderdaad prachtig, maar ik moet bekennen dat toen ik me omdraaide en keek naar wie het was, ik duidelijk verbijsterd was. Het enige wat ik kon antwoorden zonder na te denken was: – heilige shit, vijf jaar?!
Ze glimlachte automatisch om mijn spontane reactie. En het was in die mooie glimlach dat ik mezelf verloor. We spraken over kunst en schilders, maar ik lette bijna niet op wat ze zei, omdat ik gebiologeerd was toen ik naar haar gebaren keek, de gekwelde manier waarop ze gebaarde als ze sprak, altijd veel met haar ogen bewoog, haar hand over haar mond streek, haar grijze haar woelde en overal charme verspreidde.
Wat was ze mooi! Ze was twintig jaar ouder dan ik, maar ik hield van haar vanaf de eerste glimlach. Terwijl ik sprak, verdiepte ik me in zijn brede gezicht, zijn grote ogen, de kuiltjes die hij had als hij glimlachte. Ik wilde haar meteen voor mij hebben, vanaf het begin. Ze was mager, groter dan ik, had volle borsten en had de kleur van iemand die elke dag over het strand rende. Intelligent, goedaardig en natuurlijk verleidelijk een tatoeage op de schouder en een sleutel getatoeëerd op de arm. Wat zou die sleutel kunnen zijn? Welk verhaal zou er zijn? Ik werd verliefd op die vrouw. Ik was vastbesloten om haar voor mezelf te hebben.
Al snel moest ze weggaan en stelde zichzelf voor met een glimlach om haar mondhoek: – Ik ben Lígia Valasquez.
“Maria, leuk je te ontmoeten. Ik heb genoten van je tentoonstelling, je bent erg getalenteerd.”
De week daarop ontdekte ik al haar telefoonnummers en nodigde haar uit voor een kop koffie. Tot mijn verbazing herinnerde ze zich mij, tussen zoveel mensen, en stemde toe.
En zo brachten we een hele middag samen door, waarbij we over zoveel mogelijk onderwerpen spraken. We lachten de hele tijd, de affiniteit was onmiddellijk en ik wilde haar heel graag kussen, maar ik wist niet wat die van haar was. Toch kon ik zijn nervositeit al van verre voelen. Ik zag de ader bij zijn nek eruit springen toen ik er dichtbij kwam.
Tussen koffie en gelach, onderdrukte en onbekende verlangens, gingen we voor de tweede keer naar het theater. Ik probeerde heimelijk mijn hand op de hare te leggen, maar het mocht niet baten. Op de derde date gingen we wandelen over het strand en toen we aan het eind van de middag gingen uitrusten, schreef ik met mijn vinger in het zand: “Wat moet ik doen?” En ik keek haar serieus aan, en omdat ze het niet wilde begrijpen, keek ze me diep in de ogen.
“Om jou voor mij te hebben?”, voltooide ik mondeling, terwijl ik hem stevig in zijn amandelvormige ogen keek.
Ernstig en enigszins bang haalde ze haar ogen van de mijne af, stond op en zei dat ze weg moest. Dertig dagen lang moest ze verdwijnen en ik moest haar laten gaan. Ik heb altijd geloofd dat wat voorbestemd was, veel kracht had. En er zijn dingen die we moeten opgeven om ze te leren bezitten.
Tot hij mij op mijn verjaardag belde om mij te feliciteren en te vertellen over zijn nieuwe tentoonstelling. Op dat moment verzamelde ik de moed en nodigde haar uit om een weekend met mij mee te reizen.
– “Maria… ben je niet bang voor het leeftijdsverschil tussen ons tweeën? Ik ben bang om gekwetst te worden en nog banger om jou pijn te doen...’
-“Li, ik ga je geen pijn doen en het kan me niet schelen of je mij pijn doet. Ik ben niet bang, dat ben ik nooit geweest. We verliezen veel als we bang zijn, weet je?
Ik wilde haar nooit opgeven, ondanks enige spijt, en ik wist dat er waarschijnlijk geen weg meer terug was. Haar ook.
-“Ik ben oud genoeg om je moeder te zijn, Maria..!”
– “Je zult nooit mijn moeder zijn, Lígia. Wat een stom gesprek! Laat de angst opzij, gooi weg wat niet helpt...’
Hij lachte en beperkte zich tot het zeggen:
'- Oké, het is je gelukt. Deze Maria..."
Hij had inderdaad de leeftijd van mijn moeder, al had hij een kinderlijke uitstraling vol kattenkwaad en de lieflijkheid van een kind in zijn ogen. Hij vertelde me dat hij bang was, dat hij het niet wist, dat hij het verborgen hield... maar dat hij mij wilde. En ik wist het, ik heb het altijd geweten. Daarom gaf ik niet op, zelfs geen seconde, omdat ik mezelf weerspiegeld zag in zijn grote, bruine ogen. De waarheid is dat zij het net zo graag wilde als ik. En uiteindelijk gaf ik toe aan onze beide verlangens. Ik zou het laten gebeuren, ik zou het gevoel loslaten, waar het alleen gaat.
In de auto ging de weg verder en ik herhaalde mezelf in stilte: “Ik kan het nauwelijks geloven!”.
We kwamen aan bij de herberg en vestigden ons in een chalet bovenop een klif, met uitzicht op de sterrenhemel en de zee die net onder de klif brak, in wit schuim dat ons kwam begroeten en de geur van de zee, van vrijheid, verspreidde. Een oneindige geur.
We gingen, opgewonden als twee kinderen, naar die onmetelijkheid recht voor ons kijken. Ze stak een sigaret op op de veranda, zittend in de hangmat, langzaam zwaaiend en met een angstige beweging met haar been tikkend. We openden een rode.
Terwijl ik naast haar stond en naar dezelfde horizon keek als zij, zei ik:
– Lígia, het hoeft niet zo te zijn. Ik wilde met je meereizen en dat is op zichzelf voldoende, als je dat liever hebt.
Ze reageerde onmiddellijk:
– Dat is het niet, idioot! Ik ben alleen gelukkiger dan ik dacht dat ik zou zijn... en ik word een beetje duizelig van deze wijn... en hij lachte prachtig.
Ik wilde over haar heen vliegen, daar in het net. Maar zo zou het niet zijn. Ik had alles gepland, alles voorbereid. Ik creëerde een prachtig verhaal en ik wilde dat het precies zo zou zijn als ik droomde. Bovendien mag een goede wijn niet in één slok worden doorgeslikt. Er is een ritueel, je moet ervan genieten. Precies zoals ik wilde dat onze ontmoeting die avond zou zijn, genuttigd als een goede rode wijn, bedwelmend door zijn parfum, smaak, temperatuur en de smaak die de tong en keel binnendringt. Zeer vol van smaak, alles verscheurend wat het heeft meegemaakt.
– Ik ga douchen en wat dacht je ervan om uit eten te gaan en de stad te verkennen?
Ze keek me een beetje teleurgesteld aan, alsof ze iets anders had verwacht, maar knikte ja. Ik lachte in mezelf en terwijl zij op de veranda rookte en dronk, ging ik de hut binnen en bereidde alles zorgvuldig voor.
Uit mijn koffer haalde ik twee penselen, een paar flesjes gekleurde bodypaint en een laken dat ik voorzichtig en voorzichtig van huis had meegenomen. Ik maakte het bed op, stak twee kaarsen aan, deed de lichten uit en ging liggen, gekleed in slechts een wit kanten slipje, met mijn gezicht naar beneden, met verf en penselen verspreid over het bed en een briefje waarop stond:
“Vandaag wil ik een schilderij van jou zijn. Schilder mijn lichaam met de kleuren van jouw ziel, zonder angst om samen met mij te sterven... en zeg niets, zeg niets. Schilder mij maar...'
Een paar minuten later hoorde ik de balkondeur dichtgaan. Zij was het die binnenkwam. Het gaf mij vlinders in mijn buik, mijn hart klopte. Ik bleef roerloos, alsof ik sliep. Ik hoorde de voetstappen naderen, ik hield mijn ogen gesloten. Steeds dichterbij... Ik hield mijn adem in. Ik hoorde haar haar schoenen uittrekken en andere geluiden die ik niet kon thuisbrengen.
Ik voelde het bed naast me langzaam wegzinken. Het waren zijn knieën. Het was zo stil dat ik zijn ademhaling kon horen. Het geluid van het papier. Lees het, leg het opzij. Ze bleef stil naast me staan en keek me halfnaakt aan, zwaar ademend.
Ik voelde een zachte aanraking midden op mijn rug. Het was een van zijn vingers die langs mijn ruggengraat naar beneden gleed, waardoor ik kippenvel kreeg. Een vinger die van het midden naar beneden gleed, dan weer op en neer, tot aan mijn stuitbeen en langs de zijkanten, van de een naar de ander, en weer omhoog naar de achterkant van mijn nek. Ik zat onder de kippenvel en mijn hart klopte zo hard dat ik het in de matras kon voelen.
Eén, twee vingers langs de achterkant van mijn nek, en dan de duim. Ik ademde zwaar, mijn hart klopte, vlinders in mijn buik, mijn ogen gesloten, beet op mijn mond en fronste mijn wenkbrauwen. Wat had ze een zachte aanraking! Wat een fijne, zachte handen, die langs de achterkant van mijn nek glijden...
Hij deed een scheiding in mijn haar en liet mijn hele nek bloot. Zijn hand ging langs hetzelfde pad, dezelfde lijn van de ruggengraat, totdat hij langzaam langs mijn rechterbeen naar beneden ging... de textuur van mijn huid voelen, mijn zachtheid. En ik was daar, gaf me met lichaam en ziel over en werd nat met elke seconde die verstreek.
Toen ze langs mijn dijen naar beneden ging, was ik al helemaal nat en trilde ik lichtjes. Ik opende langzaam mijn benen... en ze verwijderde haar hand.
Spanning.
Ik hield de lucht in mijn longen totdat ik een koude, andere, natte aanraking rond mijn middel voelde. Het was de borstel. Welke kleur zou jij hebben gekozen? Welk ontwerp zou je op mijn lichaam maken?
Hij bleef kleuren en plaatsen afwisselen en mijn lichaam borstelen. Wervelkolom, rug, nek, billen, benen, voeten. Toen begon hij lichtjes op mij te liggen... en ik voelde dat hij ook alleen maar een slipje droeg.
Een warmte maakte zich onmiddellijk van mij meester en ik voelde haar borsten mijn rug raken. De geile harde tepels. Hij plaatste zijn rechterbeen tussen mijn benen en liet de borstel van onder naar boven glijden, totdat hij weer achter in mijn nek stopte. Hij verving de borstel door hete adem in mijn oor. Alleen onze ademhaling trilt en hijgt niet. Ik voelde de hartslag van haar midden in haar borsten, tegen mijn rug gedrukt. Hij streek met zijn tong langzaam en warm over mijn oor, knabbelde lichtjes en zorgde ervoor dat ik gek werd van zoveel opwinding.
Ik bleef me overgeven terwijl ze haar armen uitstrekte totdat ze met haar handen mijn handen bereikte en mij naar haar toe draaide, bovenop mij.
Ik opende mijn ogen en ze lag met haar lichaam dat het mijne woog, een centimeter van mijn mond. Maar ze liep serieus weg, met haar glanzende ogen naar mij kijkend. Hij bewoog zijn handen naar mijn slipje en kleedde me langzaam uit. Mijn hart voelde alsof het eruit zou springen. En terwijl hij me nog meer plaagde, tilde hij mijn slipje naar zijn gezicht en snoof diep en langdurig, terwijl hij het vocht op de doek zijn gezicht voelde aanraken, als een voorproefje van wat hij zou drinken. Toen trok ze haar slipje uit en ik zag haar naakt voor me, op haar knieën voor me, heet, me plagend. We waren naakt voor elkaar.
En zo wilde ik haar voor mezelf, helemaal haar. Helemaal wij tweetjes. Onze geuren doordrenkt, gemengd, sterk. Ik kon onze seks in de lucht ruiken en de hitte tussen mijn benen.
Hij pakte het penseel weer, doopte het in het flesje verf en begon mijn buik te borstelen... langzaam... zachtjes... alsof iemand een doek schildert met veel sentimentele waarde. Ik kon mijn ogen niet van de jouwe afhouden, die naar elke centimeter van mijn lichaam staarde, mijn rondingen, mijn schouders.
Hij keek naar mij en streek langs mijn borsten en vervolgens over de harde tepels. Heel stoer. Het liep langs de zijkanten naar mijn buik en schilderde mijn vruchtbaarheid, naar beneden naar waar ik klopte: mijn natte poesje.
Maar uit wrok en om mij te provoceren, bleef hij op mijn kruis zitten, op en neer, tussen mijn dijen en ging weer omhoog totdat hij definitief de borstel neerlegde, geheel naakt bovenop mijn kleurrijke lichaam liggend en weer op een paar centimeter afstand van mijn lichaam. mijn mond, al halfopen wachtend op de kus die ik al zo vaak in gedachten had gekust...
Ik hield mijn hoofd achterover, bood mijn borsten aan en gaf mijn mond, en ze nam me met een zacht agressieve kus naar zich toe, zoekend in mij naar iets dat ze voor zichzelf wilde hebben. En ik gaf. Ik gaf mijn kus, mijn speeksel, mijn verdoving.
Onze tongen mengden zich terwijl ze haar handen op mijn borsten legde, hard van lust. Hij kneep stevig en kneep me met een overvolle kreun. Ik omhelsde haar van onderaf, drukte haar tegen mijn lichaam en wilde dat ze daar was, altijd ondergedompeld in mij. Ik hield de achterkant van haar hoofd vast en voelde haar steil haar naar beneden stromen en over mijn gezicht vallen. Ik streelde de achterkant van haar hoofd en sloeg mijn twee benen om haar heupen, waardoor zij ook mijn gijzelaar werd.
Ze kreunde met mij mee en we begonnen elkaar in hetzelfde tempo en dezelfde snelheid te wrijven. Cirkelvormige bewegingen, nat, getailleerd, glijdend, elkaar aanvullend. Ik voelde zijn rechterhand langs mijn zij gaan totdat hij in mijn vlezige kont kneep, die meebewoog terwijl mijn hele heup ertegenaan wreef.
Hij plaatste zijn rechterhand op mijn hete poesje en penetreerde me langzaam met een vinger. Vervolgens twee hele vingers die me heerlijk neuken, terwijl ik haar met beide benen vastpakte en mijn mond tegen haar mond drukte...
Hij stak zijn twee vingers in en uit mijn poesje, dat onder zijn bekwame hand strak samenkneep met mijn spieren. Hongerig raakte ik haar kutje aan, ik voelde dat het helemaal nat en heet was. Toen bracht ik mijn hand naar mijn mond en proefde ervan. Wat heerlijk… ze kuste me met haar smaak in mijn speeksel. Ik hou van je poesje.
Ik voelde me als de hare, ik voelde me helemaal als de hare. Ik wilde zoveel dingen zeggen, maar niets bereikte wat onze ogen tegen elkaar zeiden... En we bleven stil, aan elkaar vastgeplakt, bezweet, onze seks in de lucht ruikend, kwijlend van verlangen, verlangen verterend en heerlijk neukend. Ze was me aan het neuken en ik gaf het aan haar, omdat ik voor de eerste keer haar vrouw was.
Terwijl hij mij met zijn hand neukte, wreef hij verwoed zijn kutje tegen de mijne, samen met mij. En steeds intenser en sneller. Ademen ging steeds moeizamer, zuchten, kreunen, overgave. En op die sterrenhemel en kleurrijke nacht genoten we, zonder een woord te zeggen, van elkaar, gaven ons over aan dat moment en lieten die ontmoeting toe, zonder angst voor wat zou komen.
Een sterk, intens, waar, explosief genot. Samen. Hij viel met zijn lichaam, zwaar van vermoeidheid en plezier, nat van zweet en liefde, op het mijne. En hij verbrak de stilte door tegen mij te zeggen:
– “Ken je dat schilderij dat je leuk vond op de dag dat we elkaar ontmoetten? Hij is van jou..."
Mijn ogen vulden zich met tranen en, blij als een kind, grapte ik:
-“Ik wist al… dat je hem voor mij had geschilderd… voordat je mij ontmoette.”
