Gisteren heb ik iets meegemaakt dat al een tijdje niet meer was gebeurd: ik flirtte op straat. Ik was in de supermarkt toen ik in een van de gangpaden een jongen tegenkwam. Het zag er interessant uit, maar ik heb er niet veel aandacht aan besteed. Ik had haast. Ik betaalde en vertrok. Toevallig of niet, hij ging ook weg, maar via een andere deur. Ik geloof dat hij op mij wachtte. We wisselden lange tijd blikken terwijl we in verschillende richtingen liepen. We lachen. Wij flirten. Maar hij miste de moed voor iets meer. Mijn schuld of de zijne? Ik weet het niet. Misschien allebei. Het is een van die kansen waar je niet twee keer over hoeft na te denken. Je moet gaan handelen. Hoe dan ook…
Nadat ik erover had nagedacht, herinnerde ik me dat ik hier beter in was. Toen ik jonger was en in New York woonde, had ik geweldige ervaringen met het uitwisselen van blikken op straat. Ik zal je er laatst wat over vertellen. Maar ik herinner me dat ik meer moed en minder bescheidenheid had. Het kan komen door haar samenleving, die meer open is. Of zelfs jeugd. Als we ouder zijn, denken we veel na. Misschien te veel. We werden grimmig, saai en veeleisend. We zouden vrij moeten zijn, maar dat zijn we niet.
Ik zweer dat ik er spijt van krijg. Maar was. Nu is het een ander verhaal om aan de kleinkinderen te vertellen!
