Als er iets is dat stripboeken over mensen met superkrachten, onsterfelijkheid, capes, kortom, oproepen bij degenen die ze lezen, dan is het de oude vraag: bestaan er in het concrete leven lichamen die zulke krachten hebben? Van superkrachten is dan misschien niet sprake, maar we hebben wel ‘superhelden’, die hebben we al en is te zien in de uitstekende HBO-documentaire ‘Superhelden’.
De documentaire "Superheroes", een productie uit 2011 op de HBO-zender, volgt het dagelijkse leven van een aantal onderwerpen, tussen Californië en New York, die in de vroege ochtenduren de straat op gaan om mensen te verdedigen. Maar ze treden niet alleen op als vrijwillige wachters voor hun respectievelijke buurten, maar eerder als personages die ze 'superhelden' noemen... Ja, dat is het precies. Met kleding en capes riepen zij zichzelf uit tot verdedigers van ‘gewone’ burgers.
De film volgt deze ‘personages’ die van stripboeken naar het concrete leven zijn gesprongen. Tijdens een interview zeggen de 'superhelden' dat ze het beu zijn om te zien dat zoveel onrecht en drugs mensen doden en dat ze redding zijn. De reactie op deze mensen ligt tussen lachen en shock, omdat ze een leven beginnen te leiden dat lijkt op dat van hun idolen, die duidelijk Spider-Man, X-men, Bataman, Flashmen, Superman, enz. Zijn.
Een andere reden waarom de personages beweren zich bij het superheldenleven te hebben aangesloten, is dat de wereld van vandaag geen idolen of helden meer heeft, en dat apathie de samenleving heeft overgenomen, dat niemand meer om iemand geeft en dat daarom de missie van één van hen is om "de verloren solidariteit in de samenleving te redden".
Het meest intrigerende is dat het idee werkte. Tegenwoordig hebben de Verenigde Staten al twee groepen in "Justice League"-stijl, voor degenen die het niet weten: de League die Superman, Batman, Flashman, Wonder Woman, enz. samenbrengt.
Sommigen van hen, zoals Mr. Extreme, verwierven bekendheid en werden alledaagse personages voor inwoners van een wijk in Californië. De heer Extreme werd beroemd omdat hij de politie hielp bij het arresteren van een verkrachter in zijn buurt. Tegenwoordig wordt hij uitgenodigd om lezingen te geven in het hele land.
Stripboeken zijn literatuur die de overgang maakt tussen adolescentie en volwassenheid. Er wordt ook op gewezen dat het een techniek van de cultuurindustrie is om mensen eeuwig infantilistisch te laten blijven. Alle ‘superhelden’ die in de documentaire worden geportretteerd zijn ‘volwassenen’, maar hun kamers of huizen doen ons denken aan een pre-adolescent kind.
De heer Extreme zegt dat zijn motivatie ligt in de taak om de solidariteit tussen mensen te herstellen, maar we kunnen erop wijzen dat deze personages/onderwerpen ook hun eigen identiteit zoeken en een plek in de samenleving die degenen erkent die op televisie worden uitgezonden, of degenen bewondert die ‘superkrachten’ hebben. ".
Heeft de samenleving tenslotte helden of idolen nodig?
