Emerson Lisboa, mijn vriend (virtuele) journalist, die mij in verschillende situaties heeft vertegenwoordigd, heeft mijn boeken aan een andere journalist cadeau gedaan. Gisteren ontving ik een e-mail van de man en mijn mond viel open. Ja, een van de redenen was natuurlijk dat hij lovend was over DOMINAÇÃO, maar de belangrijkste reden was de ‘literair-kritische’ analyse die hij maakte. Meer ga ik niet zeggen, zijn tekst zegt genoeg.
Ah, niet dat dit er in het algemeen toe doet, maar in het specifieke geval van mijn "werk" denk ik dat het telt: Daniel Barbosa is hetero, daarom heeft hij het boek niet voor een "nichepubliek" gelezen.
Beste Treppi, toen ik jouw boeken kreeg aangeboden, werd ik ook gewaarschuwd – door beste Emerson Lisboa – dat ik bang zou zijn. Bang? Laten we eerlijk zijn: het is altijd van vitaal belang. En wat ik las klonk als een enorme BU! - Ik was heel erg bang.
In een literaire wereld vol ongrijpbare fantasieën ben jij een Rodriguiaanse paladijn (sorry voor het etiket). In een eenvoudig maar krachtig en opwindend verhaal (in de algemene zin van het woord) onthul je 'het leven zoals het is'. Zonder voorwaarden te stellen en verlangens op één lijn te brengen binnen een verscheurd kader – zonder plastische pretenties -; onthult schaamteloos (en dit is fantastisch, want het leven is werkelijk schaamteloos) echte personages in een fictieve sfeer. De beroemde 'klap in het gezicht van de samenleving': – "kijk hier, stelletje onderdrukte klootzakken, het leven is dat ook allemaal!"
Het grootste (zeer originele) kenmerk van "Domination" bestaat – met veel geluk en inzicht – uit het feit dat je een arsenaal aan franjes opgeeft – ‘basiselementen’ in ieder geval in de meerderheid van de zogenaamde ‘homo-erotische’ literatuur. De plot – geen woordspeling bedoeld – vereist geen voorbereiding; het is met grote opwinding gebouwd; vol menselijk naakte karakters die schreeuwen – een schreeuw die nog steeds veel decibels mist – dat het leven in de menselijke conditie juist betekent dat je het gezicht, de ziel, het hart en, in het geval van zijn werk, de lul en de kont hebt om te leven wat wat er gebeurt is en wat het verlangen – die misbruikte bron die we in ons dragen – bepaalt.
Jongen, wat voor capaciteit en talent is dit om zulke enthousiaste en levendige karakters te creëren, getint met veel euforie – datgene dat het meest door onze aderen stroomt? Voor de onvoorbereide lezer klinkt dit misschien als: "ah, zo moet hij wel zijn"; "Ik denk dat hij dit deed of doet", en andere oppervlakkige opvattingen. Alles goed. Ja, hij heeft een aantal van zijn knikken. Maar dat is niet veel. Je maakt kunst, en voor kunst is naar mijn mening geen empirisme nodig.
Ik moet bekennen dat ik bij elke pagina, bij elke beweging, gebaren en dialoog erg van streek was. Verrassingen, verrassingen en nog eens verrassingen... Juist om deze reden vind ik het niet de moeite waard om over de plot te praten (Hé, hetero's neuken. Homo's ook! Natuurlijk). Het is rijker om aan te geven hoe je de levens onthult – voor sommigen ‘de donkere kant’ of ‘B’ – van mensen die nog steeds bijna ‘ten zuiden van nergens’ leven – zoals de oude Buk misschien zou zeggen. (Niet om reductionistisch te zijn: homo gaat niet alleen over seks). En vanwege een kompas dat nog steeds weinig richtingskracht heeft, wordt zijn literatuur 'homo-erotisch' genoemd. Heel gaaf... zelfs in de kunst bestaat er zoiets als 'segregatie'. (Kijk hoe ik bezig ben met utopie! Zal dat ooit veranderen?). Het is echter allemaal onzin. Je schrijft literatuur en dat is alles. Fuck iedereen die het er niet mee eens is. Misschien zou het voor de tegendraadse groep handiger zijn om naturalistische auteurs te lezen, zoals Adolfo Caminha, die in de 19e eeuw 'Bom-Criolo' schreef, naar verluidt de eerste homo-erotische roman in onze literatuur - hij maakte het echter heel duidelijk dat de romantische/seksuele betrokkenheid van personages over ziekte en immoraliteit ging. En er bestaat geen literatuur om op ‘pathologieën’ te wijzen; het bestaat om te schudden, te beïnvloeden, rampen te veroorzaken, bang te maken. En jij, geloofwaardig, die het poëtische, het menselijke, het ‘vulgaire’ vermengt, weet je, veel meer dan welke grote boze wolf of boeman dan ook, om bang te maken. Tai, nog een woordspeling: jouw literatuur domineert. In leven. Pulserend.
Hugs!
Daniël Barbosa | Journalist dbarbosa.jor@gmail.com
En dan? Het kan niet zo blijven. een beetje eigenwijs? lol kusjes!
