Justitie wijst schadevergoedingsverzoek af voor ‘gekruisigde’ transvrouw uit LHBT-parade

Herinner je je de transseksuele actrice en activiste nog? Viviany Beleboni?

+Ik was het slachtoffer van discriminatie tijdens Carnaval. En nu?

Na São Paulo LGBT Pride Parade Vorig jaar werd ze beroemd omdat ze protesteerde tegen de haatmisdrijven die onze gemeenschap het slachtoffer maken door een heropvoering van de kruisiging van Jezus.

Gekruisigd Vanuit de top van een elektrisch trio stuurde Viviany een duidelijke boodschap: net zoals we fouten hebben gemaakt bij het kruisigen van Jezus Christus, een onschuldig persoon, maakt de samenleving vandaag de dag fouten bij het kruisigen van andere onschuldige mensen, in dit geval de LGBT-gemeenschap.

 

Destijds lokte Viviany's moed explosieve reacties uit bij conservatieven, met een vurige verklaring van senator Magno Malta (PR-ES), die de daad veroordeelde op basis van religieuze overtuigingen. Gekenmerkt door een religieus vooroordeel, werd haar verklaring gevolgd door een reeks verbale aanvallen en bedreigingen van onbekende mensen tegen de actrice. Daarin straalden de typische haters haat uit en zeiden: “Hij moet op het openbare plein worden genaaid!” en “Riffs, sletten, gediskwalificeerd, ellendig”.

 

En daarom heeft de actrice in juni vorig jaar een rechtszaak aangespannen tegen de senator bij het gerechtshof van São Paulo, waarin ze verzocht om haar toespraak uit de circulatie te halen wegens het aanzetten tot agressie tegen haar, en bovendien veroordeeld te worden tot betaling met de betaling van een compensatie voor morele schade ten bedrage van bijna R$800. 

 

Welnu, de senator presenteerde zijn verdediging en een paar weken geleden wees rechter Letícia Antunes Tavares, van de 14e burgerlijke rechtbank van het Centraal Forum van São Paulo, de verzoeken van Viviany af. Voor haar kan “de aanklager [Viviany] niet immuun worden voor mogelijke kritiek” en door haar politieke daad uit te voeren heeft zij het risico op zich genomen die te ontvangen.

 

Bovendien was er volgens haar “geen sprake van aantasting van de eer van verzoeker”. De senator zou zich daarom hebben beperkt tot het veroordelen van de voorstelling, niet van de persoon. Eventuele overtredingen en bedreigingen van haters zouden daarom niet zijn verantwoordelijkheid zijn, maar die van degenen die deze daden hebben uitgevoerd. 

 

Met andere woorden: voor de rechter nam Viviany het risico kritiek te krijgen – en dit was voorspelbaar gezien haar keuze om een ​​religieuze vertegenwoordiging te maken. Magno Malta daarentegen zou het woord niet tot Viviany hebben gericht, maar tot de daad zelf; iedere agressie en bedreiging die door derden wordt uitgevoerd, zonder dat hij daartoe is aangezet, kan niet zijn verantwoordelijkheid zijn – vooral beschermd door de materiële immuniteit die door de Grondwet wordt verleend.

 

Gezien deze moedige samenvatting kunnen veel mensen zich afvragen of het besluit een transfobe achtergrond heeft; Door een standpunt in te nemen ten gunste van een conservatieve en reactionaire senator als Magno Malta lijkt de rechter immers ongevoelig te zijn geweest voor de aanvallen van het slachtoffer. 

 

Als advocaat en mensenrechtenactivist geloof ik, gelukkig of helaas, dat de beslissing niet ongegrond of transfoob was. 

 

Dit komt omdat Magno Malta juridisch gezien niet verantwoordelijk is voor de handelingen van derden. En het vasthouden aan de strategie om opiniemakers juridisch verantwoordelijk te houden voor de daden van hun volgelingen, alsof er een causaal verband tussen hen bestaat, is geen effectieve strategie gebleken binnen de wet, waar individuele autonomie extreem wordt gewaardeerd. Dat wil zeggen: iedereen is verantwoordelijk voor zijn daden. 

 

Als Magno Malta zijn volgelingen had aangezet activiste Viviany lastig te vallen, had hij verantwoordelijk kunnen worden gehouden. Maar dat was niet wat er gebeurde. Als Magno Malta overtredingen tegen Viviany had gericht, had hij verantwoordelijk kunnen worden gehouden. Dit alles uiteraard juridisch gezien.

 

Politiek gezien kunnen we daarentegen zeggen dat de toespraak van Magno Malta, waarin Viviany's protest als een “belediging” wordt behandeld, bijdraagt ​​aan de cultuur die misdaden op basis van seksuele geaardheid en genderidentiteit relativeert en bagatelliseert. Politiek gezien kunnen we zelfs vechten voor juridische veranderingen om intolerante toespraken te verbieden, zelfs als het geen persoonlijke overtredingen betreft, maar de morele integriteit van de LGBT-gemeenschap schendt.

 

En waarom dit onderscheid tussen het juridische en het politieke? Dit onderscheid bestaat omdat wat legaal is, afdwingbaar is door de wet, inclusief de politie indien nodig. Maar het politieke is wat wij als eis de straat op gaan. Dat wat we nog steeds niet door de wet gegarandeerd hebben. Het kennen van dit verschil kan onze bevolking helpen te weten wat wel en niet kan worden geëist in de rechterlijke macht – anders is onze strijd vaak verloren.

 

In het geval van haatzaaiende uitlatingen kunnen we juridisch gezien de veroordeling eisen van geïndividualiseerde verbale aanvallen, zoals beledigingen tegen Viviany; We kunnen de veroordeling eisen van elke directe of indirecte aansporing tot geweld en discriminatie, zoals toen Silas Malafaia de katholieke kerk de opdracht gaf om “de LGBT-gemeenschap aan te pakken” of toen er een homofoob reclamebord werd geplaatst in Ribeirão Preto. We kunnen echter niet juridisch eisen dat de rest van de samenleving instemt met onze politieke strategieën voor zichtbaarheid. In deze gevallen vindt de strijd plaats op het terrein van het politieke debat.

 

Ten slotte wil ik onze gemeenschap niet ontmoedigen om hun rechten op te eisen, maar ik wil deze strijd aanmoedigen om op een goed geïnformeerde manier plaats te vinden, zodat onze inspanningen vruchten afwerpen.

 

* Thales Coimbra is een militante advocaat en specialist in LGBT-recht (OAB/SP 346.804); afgestudeerd aan de Faculteit der Rechtsgeleerdheid van USP, waar hij tussen 2009 en 2015 de Studiegroep Recht en Seksualiteit oprichtte en coördineerde, en waar hij momenteel een masterdiploma studeert op het gebied van rechtsfilosofie over homofobe haatzaaiende uitlatingen; hij werkte ook als advocaat bij het Arouche LGBT Citizenship Center, in het stadhuis van São Paulo; en schrijft tweewekelijks over rechten op de portalen A Capa en NLucon. www.thalescoimbra.com.br