Mijn wereld is echt.
Hier bestaan de dingen of bestaan ze niet, er is geen middenweg, het juiste midden met halve waarheden.
De dementie van positief realisme, de waanzin van het leven met je voeten op de grond, zonder fantasieën, dromen, dagdromen.
Denk na over wat mijn werkelijke realiteit vandaag de dag daadwerkelijk kan veranderen.
Dat ik als enige verantwoordelijk ben voor mezelf en dat elke handeling en/of woord steevast een gevolg zal hebben.
Het leven dat ik heb, loopt hier en nu als gevolg van gisteren en bereidt mij voor op morgen.
Mijn persoonlijkheid vandaag de dag is de conglomeraat van ervaringen, geleefd of niet, waardoor de verworven kennis ontstaat om met het echte leven om te gaan.
Ik wil mijn hele leven, hard, latent, ik wil smaken en aroma's voelen, ik wil van veraf zien, op het magische uur, wat onzichtbaar is voor het oog... De ziel.
Gewoon voelen en reageren... Zonder hypocrisie, preutsheid, lobbywerk.
Ik wil mezelf zijn en in het nu leven!
Ik wil af van de personages in het theater van goede manieren.
Ik wil schreeuwen, breken, genereren...
Ik ben duizend keer geboren en gestorven en op deze reis heb ik een pad gevolgd dat niet bestond en dat, eenmaal geopend, werkelijkheid wordt. En niets en niemand haalt mij weg van de realiteit.
