Van de vele uitspraken die wijdverbreid rond het schrijversvak circuleren, is er misschien wel één de kampioen: 'Schrijven is een eenzame daad.'
Ja, het valt niet te ontkennen dat schrijven eenzaam is, maar het is ook eenzaam bij het invoeren van getallen in een spreadsheet, het analyseren van een balans, het bestuderen van een medische diagnose, het berekenen van het gewicht van een muur... Kortom, alle beroepen , of in ieder geval bijna allemaal, hebben dat ‘ik met mij’-moment.
Uiteindelijk denk ik dat dit het populairste aspect van literair werk is, omdat het resultaat van al die productie pas maanden of jaren later openbaar wordt. Om nog maar te zwijgen van het feit dat de reacties volkomen onvoorspelbaar zijn. Soms wordt dat lange werk in een paar seconden afgebroken.
Daarom hou ik van de methode die ik heb uitgevonden: live schrijven. Hoewel ik vaak valstrikken creëer, voel ik me op geen enkel moment tijdens het maken alleen. Commenterende lezers zijn uiteindelijk het meest trouwe gezelschap in de ontwikkeling van het plot, aanvankelijk eenzaam, maar bijna een feest onmiddellijk na het plaatsen ervan. Natuurlijk was het veel beter in het verleden, toen orkut bestond... Maar toch slagen de dappere overblijfselen uit de gouden tijden erin de drijvende kracht van de auteur te zijn. Weet je, ik evalueer de continuïteit van deze methode, maar alleen in termen van het publicatieplatform. Zelfs als ik de kortverhalengemeenschappen verlaat, zal ik mijn waardevolle gissingen niet opgeven. Nee, zij bepalen niet de richting van de verhalen, maar het zijn de critici die de kwaliteit van het pad signaleren.
Deze week waren er twee die mij erg blij maakten. Ik wil hier benadrukken, zonder anderen te vernederen, vooral degenen die altijd aanwezig zijn:
"Antonio
Uitstekende staat
Gefeliciteerd Augusto. Jouw verhaal is niet langer een homo-erotisch verhaal. Alle structuur van een detectiveroman van topkwaliteit. Je bent verlicht als je een toetsenbord vindt. Gefeliciteerd."
"Gezicht
Heel goed verhaal! Je slaagt erin een mooie consistentie te behouden! De personages zien er meer dan echt uit! Het gedrag van elke persoon wordt door het hele verhaal getrouw gereproduceerd! Eerlijk gezegd kun je je voorstellen dat de twee personages met elkaar omgaan! Gefeliciteerd!"
Jongens, ik doe dit niet om op te scheppen of uit pretentie, maar gewoon om te laten zien hoe goed deze methode is. Ik weet het niet, binnenkort zullen er veel stoere schrijvers zijn die mij kopiëren, hè?
Dikke zoen!
PS: Je herinnert je misschien dat ik in één bericht een foto plaatste van een pornoacteur die volgens mij vergelijkbaar was met wat onze dokter Ramon zou zijn. Vandaag illustreer ik met wellicht Denilson, ook pornoster Austin Wilde.
