Brazilië, het laatste in het homohuwelijk
Al vroeg kreeg ik een briefje om het beter te vertalen en aan te passen aan het Portugees. Bij het incident was een afgevaardigde uit Mexico betrokken die een wetsvoorstel zal indienen om het Mexicaanse Burgerlijk Wetboek te wijzigen en homovakbonden alle rechten te geven die Hts hebben en om vakbonden door de grondwet te laten erkennen.
Onze Mexicaanse broeder sluit zich aan bij Uruguay, Paraguay, Chili, Argentinië (de laatste heeft het al goedgekeurd) en, wie had dat ooit gedacht, Chili, het laatste Latijnse land dat zich van de dictatuur bevrijdde, lees Pinochet. En dat terwijl ons zeer geavanceerde en moderne Brazilië het niet eens op de agenda wil zetten. Dit werd in de jaren negentig geprobeerd via het burgerlijk partnerschapsproject van voormalig congreslid Marta Suplicy (PT-SP). Vanaf dat moment niets. Tijdens een bijeenkomst eind 90 besloten enkele NGO's dat homoseksuele burgerverenigingen dit jaar het middelpunt van hun strijd zouden zijn.
Ik hoop echt dat dit zo is en dat er echte bondgenoten kunnen worden gevonden, anders zullen we moeten zien dat Cuba, een land dat talloze homoseksuelen heeft vervolgd en vermoord (kijk naar 'Before Night Falls'), homoseksuele verbintenissen goedkeurt. Welnu, het is op zijn minst merkwaardig dat landen die conservatiever zijn, bijvoorbeeld Uruguay en Chili, met de samenleving over bovengenoemde onderwerp debatteren. Dat hebben we hier niet eens, het nieuws dat binnenkomt gaat over hoeveel doden er zijn gevallen en over seriemoorden op homoseksuelen.
Het lichaam is van mij
Ik las tegenwoordig het artikel in het tijdschrift Veja over abortus. Ik moet bekennen dat ik aan het begin van het rapport verrast was door de argumenten van de journalist, die opwindend waren en de indruk wekten dat er een groot debat over dit onderwerp zou plaatsvinden. Een eenvoudige vergissing: te midden van de materie gaan dingen verloren en brengen niets nieuws voort.
Maar één ding is zeker. Ik ben een volledig voorstander van abortus. Ik ben van mening dat het onaanvaardbaar is dat de staat en de kerk – wat het ook mag zijn – zich met een kwestie als deze bemoeien en zeggen of het wel of niet mag. Vrouwen moeten soevereine beslissingen kunnen nemen over wat ze wel en niet met hun lichaam moeten doen. Wat de staat zou moeten doen is abortus legaliseren en het behandelen als een gezondheidsprobleem.
De plicht van de staat is om die vrouw die niet wil dat de foetus in haar baarmoeder wordt gevonden, een waardige abortus te laten ondergaan, in een gespecialiseerde kliniek – Brazilië heeft veel specialisten – en uiteraard zonder een cent uit te geven, waarbij alles wordt betaald door de dierbare en geliefde staat. Welnu, de rol van de kerk is om voor haar diensten te blijven zorgen en zich niet in de politiek te mengen. Omdat we volgens onze grondwet een seculiere staat zijn.
Dantas' zak is kapot!
Ik ben blij dat sommige voorspellingen die ik op dezelfde blog heb gedaan, verkeerd blijken te zijn. Sommige omdat onze vriend Protógenes helaas wegblijft, maar rechter De Sanctis blijft het vernietigen en dat geldt ook voor ons Openbaar Ministerie.
Als ik het geweldige Carta Capital lees, van mijn vriend Mino Carta, kom ik het nieuws tegen dat 2 miljard van Opportunity is geblokkeerd, wat betekent dat de zak van Dantas zal gaan lekken en zijn netwerk zal beginnen te vallen, en dan kun je nemen let op, veel mensen die we bewonderen zullen ook rijden. Om je te bewijzen dat ik de moeder Dinah-lijn niet volg, ga naar de kiosk en probeer de Dear Friends van december te vinden. Er is een niet te missen Protógenes-interview.
Helemaal aan het einde van het artikel vertelt journaliste Cynara Menezes ons hoe Dantas in het buitenland bekend staat als een ‘leugenaar en dief’ en, in Braziliaanse landen, alleen maar controversieel. Het feit dat er meer dan 100 lege vennootschappen zijn, is controversieel. Laten we blij zijn, dit is nog maar het eerste gat in Dantas' zak. Ah, de brief ligt ook in de kiosk, het is de moeite waard om te lezen.
