Er zijn de laatste tijd een aantal zorgwekkende dingen in de wereld gebeurd. Gedurende de 20e eeuw heeft de mensheid geen enkel jaar zonder oorlog geleefd. Het huidige scenario is: financiële crisis, conservatisme dat in verschillende landen toeneemt – inclusief een groei van het neonazistische en xenofobe denken.
Er is geen dag waarop het woord crisis niet in de kranten staat. Kolommen en rapporten geven een overzicht van de situatie. Ze leggen uit dat links een eentonige verzorgingsstaat in Europa heeft gecreëerd, veroorzaakt door schulden en gepaard gaande met een gebrek aan productiviteit. Dit is, zeggen experts, wat de ontevreden bevolking heeft gemotiveerd om voor rechts en zijn neoliberalisme uit de hel te stemmen – vooral in landen waar de werkloosheid rond de 40% ligt.
Ik weet niets van economie en internationale politiek. Maar deze opmars van meer conservatieve ideeën maakt mij zeer bezorgd en zeer ontmoedigd. Het is alsof de wereld een saaiere plek wordt om te wonen. Je wordt wakker en betreedt de grote nieuwsportals. Klik op alle notities.
Aan het eind van de dag, na vele uren, is de indruk dat het nieuws hetzelfde is en dat er niets belangrijks is gebeurd. De onderwerpen lijken je ook gewoon te laten gapen. Ze veroorzaken ernstige afkoeling. Alles heel aseptisch, schoon. Verstoort niemand meer de orde in dit land? Alleen Bolsonaro en Rafinha Bastos?
Waar liggen de echte uitdagingen, de grote denkers? De sociale beweging? Hoe zit het met seks, jongens? Heeft niemand meer seks? Jullie zijn allemaal erg gestresseerd, nerveus en ontevreden. Ik wilde serieus onderzoek naar het seksuele leven van Brazilianen. Om te begrijpen wat er met je gebeurt en je niet langer bijna celibatair te voelen.
Ga met mensen om. Om seks te krijgen. Het wordt steeds moeilijker. Houd dan van iemand, jezelf gunnen? Het is gemakkelijker om Super Mario 3 uit te spelen op de Super Nintendo. Zelfs pornografie en seks zijn verboden in de gedragshandleidingen van de nieuwe, huidige moraal. Eerlijk gezegd.
Het is ook moeilijk om een mening te vormen. Mensen die al een mening over dingen hebben, kunnen hun handen naar de hemel heffen en dankbaar zijn. Er is momenteel een debat gaande over PLC 122/06 – dat homofobie strafbaar stelt – waarover morgen in de Senaatscommissie voor de Mensenrechten moet worden gestemd.
Blijkbaar is een deel van de projecttekst geschrapt tijdens een onderhandeling tussen Marta en Crivella en sectoren van de kerk. Er zijn veel mensen die ertegen zijn en serieuze mensen. Van Pomba tot Jean Wyllys, via Vitor Ângelo. Hij zegt dat Luiz Mott en Beto de Jesus ook tegen de huidige tekst zijn. En nu José? Welk standpunt innemen? Hoe zit het met het project dat is veranderd? Wat gebeurt er als de PLC wordt goedgekeurd zoals hij is? Wint of verliest de gemeenschap?
Ik heb het traject van PLC 122/06 ongeveer drie jaar gevolgd zodra het in de Senaat arriveerde. In werkelijkheid is de Een kap was een van de weinige sites die dat deed gemeld deze prestatie, die alleen tot stand kwam omdat de afgevaardigden die tegen het project waren, eind 2006 een dutje deden aan de vooravond van het reces.
Deze site berichtte over een reeks pogingen waarin de toenmalige senator Fátima Cleide dit project in stemming probeerde te brengen. Allemaal geblokkeerd door kwaadaardige verzoeken om weergaven van lage mensen zoals de Crivella en toegestaan door de parlementaire regels zelf. Met Marta nam de zichtbaarheid van de PLC toe. De pers lijkt zich bewust te zijn geworden van de kwestie – misschien vanwege de homofobe aanvallen in Rio en São Paulo.
Toch weet ik niet welk standpunt ik hierover moet innemen. Ik heb slechts een lichte indruk dat het goedkeuren van PLC 122 – zelfs als de tekst is gewijzigd met betrekking tot religieuze mensen – daadwerkelijk goed zou kunnen zijn. Beide partijen lijken echter sterke, geldige argumenten te hebben. En het lijkt erop dat ze elkaar blijven aanvallen. Waardoor de kwaliteit van het debat iets afneemt.
Gisteren spraken ze zelfs over censuur op Twitter met betrekking tot de tag over PLC 122. Zou dat zo kunnen zijn? Is dit niet het homo-slachtofferisme waarnaar Aguinaldo Silva verwijst? Die tag is geen Trending Topic geworden – of toch wel? Ik heb het uiteindelijk niet eens gevolgd, moet ik bekennen – vanwege een gebrek aan toevoegingen/vermeldingen of Twitter-censuur? Hoe dan ook. Zomaar wat reflecties. Laten we het nu in orde maken. Wat mij betreft, ik hoop alleen dat ik morgen niet ten prooi val aan de belastingdienst.
