De zaak ‘Elisa Samudio’ deed me nadenken over een van de meest subtiele manieren waarop ik machismo zie manifesteren in de samenleving: de omkering van het slachtoffer. Het is altijd de vrouw die schuldig is in gevallen waarin zij het slachtoffer is van geweld.
In het geval van Eliza, die zwanger werd van Flamengo-doelman Bruno Fernandes, heb ik verschillende mensen horen zeggen dat het meisje een Maria Chuteira was en dat ze al een pornofilm had gemaakt en wat voor mij impliciet in deze uitspraken zit, is dat “ Bruno is de schuldige, maar dat heeft ze gezocht.” Het feit dat ze doet wat ze wil met haar eigen leven en dat het geen misdaad is en ook niet in de verste verte schadelijk is voor andere mensen, zorgt ervoor dat ze niet langer een mens is. Als ze een pornofilm heeft gemaakt, komt dat omdat er mensen zijn die dit soort films consumeren en als ze Maria Chuteira is, moet de speler een relatie van welke aard dan ook met het meisje willen. Of was hij door haar verkracht?
Maria-chuteira is volgens Wikipedia “het stereotype dat verband houdt met vrouwen die berucht zijn vanwege hun romantische relaties met voetballers”. Of ze Maria Chuteira was of niet, maakt mij niet uit. Wat mij interesseert is dat ze een vrouw was en zelfs voordat ze een vrouw was, was ze een persoon die verschillende soorten agressie leed en rapporteerde voordat ze werd vermoord.
Mijn vraag aan iedereen die zegt dat ze Maria Chuteira was, is: verdiende ze het om die reden om te sterven? Had Bruno de vergunning om haar te vermoorden omdat ze achter voetballers aan ging? Nog een vraag die ik heb: als Bruno bij de seks met Eliza geen condoom gebruikte, zou het dan niet erg naïef van hem zijn om te denken dat ze niet zwanger kon worden? Heeft niemand hem menselijke voortplanting geleerd? Ik denk dat de les die hij miste de les was waarin werd uitgelegd dat het vermijden of verwekken van kinderen een verantwoordelijkheid is die aan twee mensen toekomt. Ik ga niet eens in op de merites van deze kwestie met betrekking tot abortus, maar dit is dezelfde verdediging die ik maak, zodat vrouwen niet gecriminaliseerd worden, want dat doet er niet toe…
Machismo doodt en ik denk dat Bruno denkt dat hij onberispelijk is, misschien omdat hij nog nooit eerder is gestraft voor de aanvallen waarvan hij werd beschuldigd, en hij was beslist een zelfverklaarde seksist. Hij zei het zelf begin maart, toen hij commentaar gaf op Adriano's ruzie met zijn vrouw: “Wie van jullie is getrouwd en heeft nog nooit ruzie gehad met zijn vrouw? Dat hij geen ruzie maakte, dat hij niet eens ruzie kreeg met zijn vrouw, toch? Er is geen manier. In een gevecht tussen man en vrouw steekt niemand de lepel erin, naamgenoot.” Voordat Eliza van de kaart verdween, meldde hij dat hij haar had aangevallen en haar tot een abortus had proberen te dwingen. Naast Eliza beschuldigden andere vrouwen hem van mishandeling. En er is hem nooit iets overkomen... misschien voelde hij zich daarom volkomen op zijn gemak toen hij zei dat hij in de toekomst nog steeds om deze zaak zou lachen.
De zaak kent nog steeds veel inconsistenties en is daarom nog lang niet opgelost, maar het is een feit dat alle tekenen wijzen op doelman Bruno, die de hele tijd koelbloedigheid heeft getoond. Ik hoop echt dat deze zaak daar niet eindigt, maar ik vraag God om dit meisje te verwelkomen dat een vreselijke dood heeft geleden en ik denk ook veel na over de schade die dit monster en zijn medewerkers hebben toegebracht aan het vier maanden oude kind. die nog steeds borstvoeding gaf en dat hij op een dag in zijn leven misschien te weten komt dat zijn vader ervan wordt beschuldigd (en dat zal hij zeker weten) dat hij zijn moeder op zo'n wrede manier heeft vermoord of opdracht heeft gegeven zijn moeder te vermoorden.
Hoe meer ik over deze zaak denk, lees en hoor, hoe meer het lijkt op de plot van een horrorfilm of boek. Ik denk niet dat zelfs Stephen King of Ágata Christie zoveel creativiteit zouden hebben voor zo'n smerig en macaber verhaal...
*Dit bericht is een absoluut persoonlijke mening over de zaak.
