We staan aan het begin van het verkiezingsseizoen. Binnenkort zullen de campagnes de televisies binnendringen. Op 7 oktober gaat Brazilië naar de stembus om zijn nieuwe raadsleden en raadsleden te kiezen – en zijn nieuwe burgemeesters en burgemeesters. In steden met meer dan 200 kiezers kan mogelijk een tweede ronde plaatsvinden, die op 28 oktober zal plaatsvinden.
Het scenario waarin deze verkiezingen plaatsvinden – in termen van het bevorderen van de LGBT-burgerschapsagenda – is niet het beste. Integendeel. Hoewel het aantal openlijk LGBT-mensen dat zich kandidaat stelt voor een ambt is toegenomen – ABGLT organiseert een lijst, inclusief geallieerde kandidaten – er zijn verschillende tekenen dat de politieke invloed en vertegenwoordiging van het religieus fundamentalisme bij deze verkiezingen zal toenemen. Vooral in wetgevende huizen.
De reactionairen willen het scenario van 2010 herscheppen, toen een “heilige” alliantie tussen pinkster-/neo-pinkster-evangelicals en katholieke bisschoppen erin slaagde het debat over de reproductieve rechten van vrouwen (legale abortus) en de erkenning van de rechten van de LGBT-bevolking op de voorgrond te plaatsen. middelpunt van de presidentiële campagne.
Het was op dat moment dat een van de iconen van de militante homofobie in Brazilië, Silas Malafaia, Serra steunde (die het oppervlakkigste conservatisme bewandelde). Dilma daarentegen schreef een ‘brief aan christenen’ en beloofde de feministische agenda in haar regering te bevriezen (en, nu we het beseffen, ook die van de LGBT-beweging). Ondertussen preekte Marina (bijna predikant) tegen het homohuwelijk – iets triviaals voor iemand die het creationisme al heeft verdedigd.
De gevolgen van deze regressieve en anti-seculiere beweging werden te veel gevoeld. Gemeentelijke en deelstaatregeringen – en de federale overheid – zijn er niet in geslaagd beleid te implementeren dat de LGBT-rechten bevestigt. En de homofobie groeide zichtbaar in heel Brazilië.
Anno 2012 is het niet anders. Het obscurantisme wil verder gaan. De Assembly of God bereidt zich bijvoorbeeld voor om in elke stad in Brazilië een raadslid te kiezen.
In São Paulo en Rio de Janeiro steunt deze kerk (die in Malafaia) iedereen die aan de leiding staat in de burgemeestersverkiezingen. Serra en Paes respectievelijk. In Rio is het nog zorgwekkender, omdat burgemeester Eduardo Paes een bondgenoot was. Hij creëerde de LGBT-coördinator (onder leiding van Carlos Tufvesson, een prominente persoonlijkheid, getalenteerde stylist en geëngageerd activist) en voerde verschillende acties uit. Wat zal er na de alliantie met de homofobe predikant overblijven van onze agenda in een mogelijke volgende regering in Rio?
Dit gemak waarmee christelijke kerken in de publieke en partijruimte opereren met hun moreel-theologische agenda (die feitelijk politiek is) intimideert kandidaten van alle partijen. Hoewel zij doorgaans hun toevlucht zoeken tot rechtse en centrumrechtse groeperingen, zijn religieuze fundamentalisten flexibel en pragmatisch. Ze richten zich op (of chanteren) kandidaten uit het hele ideologische spectrum. Ze doen wat het beste is, in elke stad, voor hun onmiddellijke belangen.
De fundamentele beginselen van mensenrechten, democratie, pluralisme en secularisme van de staat maken geen deel uit van het repertoire van fundamentalistische christelijke leiders. Er wordt een conservatieve golf van grote proporties aangekondigd.
Omdat Brazilië niet de Verenigde Staten is, is er ruimte, voorwaarden en tijd voor een progressieve reactie. Voordat de duisternis te ver voortschrijdt.
*Julian Rodrigues is een activist voor de CORSA-groep, Aliança Paulista LGBT en ABGLT.
