Deze week kreeg het evenement, gepromoot door de Gethsêmani Baptistenkerk met als thema “Hoe homoseksualiteit voorkomen en terugdraaien?”, onder leiding van pastoor Isildinha Muradas, dat op 24 november om 11 uur zou plaatsvinden, bekendheid in de media en op sociale netwerken in Belo Horizonte (MG).
+Ik werd op sociale media gediscrimineerd omdat ik LHBT was. Wat zijn mijn rechten?
+Ik werd op sociale media gediscrimineerd omdat ik LHBT was. Wat zijn mijn rechten?
De reactie van de sociale LGBT-beweging en aanhangers was onmiddellijk, met sterke kritiek op de poging om de zogenaamde ‘homotherapie’ te promoten.
Gelukkig nam de mobilisatie grote vormen aan op de netwerken en had effect. De pastoor werd ontmaskerd door de Braziliaanse Pedagogische Vereniging, waaruit bleek dat ze geen psychopedagoog is, zoals oorspronkelijk tijdens het evenement aangekondigd. En het Openbaar Ministerie van Minas Gerais opende een onderzoek om de misdaad te onderzoeken.
Voor degenen die het niet weten: de belofte van een “homogenezing” is een misdaad van kwakzalverij en/of hekserij, voorzien in de artikelen 283 en 284 van het Wetboek van Strafrecht, en kan leiden tot een gevangenisstraf van drie maanden tot een jaar gevangenisstraf en een boete. Bovendien heeft de Federale Raad voor Psychologie (CFP) sinds 1999 een resolutie gepubliceerd die het aanbieden van dit soort ‘behandelingen’ door zijn professionals verbiedt, met de mogelijkheid dat hun registratie wordt ingetrokken om het beroep uit te oefenen.
Reeds ondervraagd bij het Federale Hof in Rio de Janeiro, via openbare civiele actie nr. 18794-17.2011.4.02.5101, voorgesteld door het Federale Openbaar Ministerie, Resolutie nr. De geldigheid van artikel 1/1999 van het GVB werd in juli 2016 bevestigd door de Federale Regionale Rechtbank (TRF) van de tweede regio.
Te midden van zoveel repercussies vragen veel mensen die wars zijn van controverse zich misschien af: waarom laten we mensen niet hulp zoeken om hun homoseksualiteit 'terug te draaien'? Iedereen bemoeit zich tenslotte met zijn eigen zaken, toch? Fout.
Als we het hebben over genezing van welke aard dan ook, gaan we uit van de veronderstelling dat wat ze proberen te genezen een ziekte is, iets wat homoseksualiteit niet is – tenminste sinds 19990, toen de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) het niet langer als een pathologie beschouwde. Door iemand toe te staan een geneesmiddel te verkopen voor iets dat geen ziekte is, staat de staat toe dat mensen worden misleid. Iets vergelijkbaars met de logica achter de Consumentenbeschermingscode, die burgers beschermt tegen misleidende reclame. Maar aangezien we het over gezondheid hebben, staat het verbieden van de ‘homotherapie’ gelijk aan het verbieden van een gezondheidsbehandeling die geen wetenschappelijke geldigheid heeft.
Naast verkeerde informatie draagt de verspreiding van ‘homogeneesmiddelen’ bij aan de stigmatisering van lesbiennes en homo’s, omdat deze gebaseerd is op de veronderstelling dat er een goed en een kwaad is voor seksuele geaardheid, iets wat moreel en juridisch ondenkbaar is, omdat iedereen leeft. hun eigen seksualiteit op de manier die het beste bij jou past, met respect voor de vrijheidssfeer van derden (degenen die niet kunnen instemmen met de seksuele daad, bijvoorbeeld kinderen of dronken mensen) – het beroemde recht op vrijheid.
Door de “homotherapie” te verbieden, doet de staat zijn deel om ervoor te zorgen dat de identiteit van lesbiennes, homoseksuelen en biseksuelen niet wordt verminderd alsof deze erger is dan die van een heteroseksueel persoon. Dit is zijn rol: het bestrijden van ongelijkheid en alle vormen van discriminatie. Op haar beurt moet de LGBT-gemeenschap eisen dat deze missie geen dode letter is, maar eerder een openbaar staatsbeleid. Als het gaat om discriminatie, in dit geval vanwege seksuele geaardheid en genderidentiteit, is zwijgen geen optie. Of we zullen medeplichtig zijn aan de ellende van talloze lesbiennes, homo's, biseksuelen, travestieten en transseksuelen die het slachtoffer zijn van de cultuur van intolerantie.
* Thales Coimbra is een militante advocaat en specialist in het LGBT-recht (OAB/SP 346.804). Hij behaalde een bachelordiploma en tevens een masterdiploma aan de Faculteit der Rechtsgeleerdheid van USP, waar hij tussen 2009 en 2015 de Studiegroep Recht en Seksualiteit oprichtte en coördineerde. Tussen 2015 en 2016 werkte hij ook als advocaat voor het Arouche LGBT Citizenship Center van het stadhuis van São Paulo. Hij is spreker en schrijft voor de portalen A Capa en NLucon. Stuur een e-mail naar thales@thalescoimbra.com.br.
