Door Jonatas Silva Macedo
Op een keer werd mij gevraagd wat mijn seksuele geaardheid zou zijn. Ik antwoordde: "Geen."
Toen hem werd gevraagd naar mijn seksuele geaardheid, antwoordde ik: "Hetero."
Dat komt omdat 'optie' iets is waar je een mening over hebt en ik er niet voor heb gekozen om te zijn zoals ik ben. En 'oriëntatie' is waar we op gericht waren, en ik was, net als iedereen, gericht op hetero.
als we het hebben over seksuele toestand als we praten over hoe we zijn. Iets waar we niet voor gekozen hebben of waarvoor we niet geleid werden, we zijn gewoon zo geboren.
Niemand kiest ervoor om hetero, homo, biseksueel, etc. te zijn. Je kunt ervoor kiezen om onder elk van deze omstandigheden te leven, maar binnenin jou zullen je verlangens vragen om wat je werkelijk wilt.
Wanneer we beseffen dat we anders zijn, dat we onder andere omstandigheden zijn geboren dan de meerderheid, worden we door velen geleid om ons aan te passen en te leven zoals anderen. Maar dit is ook nutteloos. Niemand is gelukkig met wat hij of zij niet is. Jezelf niet accepteren zoals je bent.
We groeien op met de overtuiging dat eerlijk zijn goed is, dat elke andere voorwaarde verkeerd is, in strijd met Gods wetten, schaamteloos, een optie, een duivel. Iets anders dan een toestand waarin we geboren zijn.
Er komen enkele vragen bij me op:
"Wie houdt ervan om vooroordelen te ondergaan?", "Wie houdt ervan om afgewezen te worden?", "Wie houdt ervan om geïdentificeerd te worden als een pederast, promiscue, bezeten, schaamteloos, enz.?" Niemand.
Het is moeilijk voor een homoseksueel, lesbisch of biseksueel persoon om zichzelf te accepteren als hij of zij in een samenleving leeft waar ‘goed’ en ‘fout’ gedefinieerd zijn.
Als we ontdekken dat we anders zijn, worden we bang, bang. We proberen gelijk te zijn, te leven zoals anderen. Maar dat konden we niet. We beseffen dat we geen enkele misdaad begaan door onszelf te zijn, door te zijn zoals we zijn. Er is niets om te veranderen, niets om jezelf van te bevrijden. Wij zijn zo geboren.
We kunnen ons camoufleren en een fictief leven creëren naar het voorbeeld van de samenleving, maar we zullen ongelukkig en verbitterd zijn. Je bent pas gelukkig als je accepteert en leeft zoals je bent.
Toen ik ontdekte dat ik homo was, maakte ik crises door van het zoeken naar bevrijding, niet naar acceptatie. Het was moeilijk voor een tiener uit een evangelisch gezin, de zoon van een predikant, om zichzelf als homo te accepteren.
In de loop van de tijd heb ik mijn onafhankelijkheid verworven door mensen te ontmoeten, mijn karakter en mijn doelen te analyseren. Ik besefte dat er homo's zijn bij de politie, bij de marine, bij het leger en bij de luchtmacht, net zoals er hetero's zijn. Er zijn homoseksuele artsen, advocaten, leraren, net zoals er heteroseksuelen zijn. Er zijn homo's in de politiek, homodieven, promiscue mensen die alleen maar leven voor seks en voor seks, net zoals er hetero's zijn.
Homo zijn onderscheidt alleen de vorm van seksueel en huwelijksplezier dat door gelijken wordt gevoeld, afgezien van het feit dat we allemaal hetzelfde zijn.
Door mij te accepteren zoals ik was, was de tijd gekomen dat mijn familie en vrienden mij diepgaand leerden kennen en mij ook accepteerden. Ik moest eerst mijn onafhankelijkheid verwerven. Elk geval is anders en voor elke actie is er een reactie. Als ik werd afgewezen, had ik zekerheid nodig.
Ik vertelde het aan iedereen die ik kende. Voor degenen die twijfelden aan het feit dat ik homo was, ik twijfelde aan het feit dat zij hetero waren. Degene die mij vroeg om te proberen hetero te zijn, ik vroeg om te proberen homo te zijn. Als zij homo konden zijn, kon ik ook hetero zijn.
Ik zei dit om ze te laten begrijpen dat niemand leeft onder seksuele geaardheid of voorkeur, we leven onder de omstandigheden waaronder we geboren zijn. Homo's, hetero's, lesbiennes, biseksuelen...
* Jonatas Silva Macedo is een lezer van A Capa en auteur van de blog http://jonatassilvamacedo.blogspot.com/.
