Ik gebruik mijn moeder altijd als voorbeeld... En daar heb ik mijn redenen voor, ze is tenslotte een samenvatting van de populaire leer die van generatie op generatie is doorgegeven... Soms (maar slechts heel weinig keren, "vox popoli, vox Dei" – betekent in het Latijn "De stem van het volk is de stem van God"). Feit is dat mijn moeder altijd een heel populair gezegde gebruikt dat zegt: peper in andermans edi is verfrissing... De mijne, mona, met Milani-bessen, alsjeblieft!!!
Welnu, mijn schandalen... Een probleem lijkt pas zichtbaar te worden wanneer het uit de hand begint te lopen en wanneer andere sectoren van de samenleving (vooral de dominante sectoren) beginnen te lijden onder de gevolgen van een of andere vorm van actie of reactie. Een heel typisch voorbeeld hiervan is het geval van geweld. Terwijl het geweld zich afspeelt in de buitenwijken, in de heuvels of in de favela, is de zorg van de overheid (en ook van de samenleving als geheel) minimaal. Als dit geweld echter bergafwaarts of voorbij de ‘grens’ tussen de buitenwijken en het stadscentrum gaat, zal het als een reëel probleem worden gezien.
Hetzelfde geldt voor homofobie (sociaal of dodelijk).
Terwijl de homofobe aanvallen (die altijd plaatsvonden) gericht waren tegen travestieten die in verschillende delen van de stad als sekswerker werken of tegen de ‘flikker’ uit de buitenwijken die worden aangevallen door bendes in scholen of in de straten van de buurt, is er geen sprake van Dit is homofobie en vaak wordt het slachtoffer als schuldig beschouwd aan de agressie die hij of zij heeft ondergaan.
"Ah, maar de travestiet loopt op straat, ze stelt zichzelf bloot aan de gevaren die eigen zijn aan de wereld van de prostitutie", beweren sommigen – de hulpsheriff wiens naam ik weiger te noemen, is een van hen. Ik vraag mezelf af: welk recht heeft iemand om iemand te mishandelen, te vervloeken of aan te vallen omdat hij of zij een travestiet of een prostituee is? Ja, maar ik heb deze scène zelf meerdere keren zien gebeuren. Een stel achterlijke hetero's die de straat op gaan met als enig doel 'travestieten belachelijk te maken', zoals ze zeggen.
Een ander veel voorkomend tafereel, dat elke dag voorkomt en dat de schooluitval onder LHBT-mensen enorm doet toenemen, is de onnodige agressie tegen 'queers', aangezien ze vriendelijk worden behandeld door zogenaamde 'normale' studenten. Dat is normaal, mijn liefste, er is niets... Ik heb zelf last gehad van pesterijen toen ik op school zat, niets heel ernstigs, maar het had mij een enorm trauma kunnen bezorgen... Godzijdank was dat niet wat er gebeurde.
Hoewel deze homofobie op deze manier gebeurt, met ‘verschillende mensen’, lijken de autoriteiten en de samenleving het probleem door de vingers te zien. Deze ziekte (ik kan homofobie op geen enkele andere manier classificeren) overschrijdt echter de grenzen van het getto en bereikt de luxe wijken van de stad, of eist slachtoffers die niet eens homoseksueel zijn, zoals het geval van de vader en zoon van São João uit Boa Vista die werden aangevallen omdat ze werden geïdentificeerd als mogelijk homoseksueel koppel.
En dan is het tijd dat het gaat regenen en dat de hypocrisie overloopt. Iedereen is ontroerd en komt zelfs in opstand tegen dergelijke misdaden. Nu de slachtoffers niet langer degenen zijn die normaal gesproken aan de rand van de samenleving worden geplaatst, bestaat homofobie nu en is het een probleem dat dringend moet worden besproken en bestreden. Kortom, deze ironieën (als ze niet tragisch waren, zouden ze zelfs komisch zijn), is het immers heel goed mogelijk dat nu, na een aanval waarbij twee heteroseksuele mannen (vader en zoon trouwens) onnodig werden aangevallen vanwege Omdat ze aangezien worden voor een homopaar, zal de wet tegen homofobie enige vooruitgang boeken.
Ik betwijfel echter nog steeds dat religieuze, machtige en naamloze vennootschappen ertoe zouden worden aangezet ook maar één zin op hun Twitters te schrijven, als de aanvallen bijvoorbeeld tegen een travestiet zouden plaatsvinden...
Ik sta mezelf toe te zeggen dat dergelijke commoties niets anders zijn dan solidariteit voor de Engelsen om te zien...
De boodschap wordt gegeven...
Kus, kus, kus... ik ging...
