Het Braziliaanse volk is wijs, ook al bewijst het soms het tegendeel. “Ik stem niet op degenen die kaarten uitdelen en ezels midden op het trottoir zetten”, zei een taxichauffeur die mij vandaag naar mijn werk bracht. "Ik haat het om naar de gezichten van deze schurken te kijken", voegde hij er nadrukkelijk aan toe.
Ik was verrast door de samenhang en de strekking van het protest van de chauffeur en door de dingen die ik leerde over onder meer klassenrechten en afvalbelastingen. Als ditzelfde besef dat we niet moeten stemmen op politici die de straten vervuilen, tot uiting zou komen in de stembusgang, zou Brazilië dan een beter land zijn?
"Ze hebben drie mensen op mij laten stemmen, maar ik stem op geen van hen! Is dat een optie?", vroeg hij. Sterker nog: het hebben van slechts drie kandidaten, met zulke verschillende ideologieën, om op 3 oktober te stemmen, lijkt een gebrek aan opties. Zeker nu deze drie kandidaten, althans tot nu toe, geen enkel nieuw voorstel hebben ingediend dat de aandacht waard is. De toespraak ‘laten we het laten zoals het is’ of, erger nog, ‘anderen stelen ook’ is weerzinwekkend.
“Ze zeggen dat Brazilianen niet weten hoe ze moeten stemmen”, protesteerde de taxichauffeur. “Dat zou ik ook kunnen, is er een kandidaat die goed is?”, besloot hij. Ik ben het ermee eens dat geen van hen mij tot nu toe heeft overtuigd, dus behalve dat ze niet weten hoe ze moeten stemmen – vanwege onwetendheid of gebrek aan opties – verdienen Brazilianen niet de politici die ze hebben.
