Met een zin van Inês Brasil toont de atleet zich voorbereid op mogelijke homofobe aanvallen.
+ Teamwerk! Amanda, de eerste lesbische UFC-kampioen, trainde met haar vriendin uit Bahia
Dit is hoe Ian Matos, 27, uit Pará, arriveert om deel te nemen aan de duiksport in Rio 2016. In 2014 verhuisde de atleet van Brasília naar Rio de Janeiro en nam de beslissing dat, als het zijn leven niet zou veranderen, hij een gewicht zou moeten nemen op je rug. Hij ging uit van zijn seksuele geaardheid en toonde betrokkenheid bij het onderwerp.
Sindsdien heeft hij altijd openlijk over het onderwerp gesproken en nu, tijdens zijn eerste Olympische Spelen, hoopt hij dat het land dat hij als bevooroordeeld en onvoorbereid beschouwt om mensen op te leiden, kan leren van de diversiteit die de Spelen met zich meebrengen.
Toch zegt Ian dat hij niet bang zou zijn als hij beledigd zou worden, aangezien er elke dag veel anonieme mensen in Brazilië zijn, en benadrukte hij dat entiteiten als het Internationaal Olympisch Comité sport beter zouden kunnen gebruiken om intolerantie te bestrijden.
“Wat moet veranderen is de samenleving. Als mensen zich zo gedragen, is dat omdat ze geconditioneerd zijn om zich zo te gedragen. Op plaatsen waar mensen ruimdenkend zijn over zowel feminisme als de kwestie van seksuele geaardheid, zie je dit soort praktijken niet. Ik moet niet zien dat mensen zich schamen voor wat ze voelen, voor wat ze zijn. Verandering hoeft niet van de persoon in het algemeen te komen, maar van de generaal Ik zou me niet hebben uitgesproken. Ik ben niet bang voor een aanval. Ik heb het nooit gekregen, noch voor, noch nadat ik uit de kast kwam. Ik zal het doen zoals Inês Brasil, als ze mij aanvallen, zal ik ze aanvallen!', grapte ze. Ian.
De man uit Pará heeft zes semesters pedagogiek gestudeerd en gelooft dat de volwassenheid die hij heeft bereikt deel uitmaakt van de lessen die hij op de universiteit heeft gekregen. Daarom is hij van mening dat Braziliaanse scholen beter zouden moeten werken aan het concept van gender, wat voor hem nog niet gebeurt, grotendeels als gevolg van politieke kwesties.
"Niemand wordt met vooroordelen geboren, niemand wordt onwetend geboren, niemand wordt racistisch geboren, niemand wordt seksistisch geboren. We leren racistisch te zijn, we leren homofoob te zijn, we leren seksistisch te zijn. Het is iets dat we leren. Natuurlijk , je kunt het ook afleren, mensen breken vooroordelen in de loop van de tijd af. Je ziet mensen op het ministerie van Onderwijs die helemaal niet aan gender kunnen werken op school, waar daar eigenlijk aan gewerkt moest worden. Waarom? gender op school Daar zitten politieke bewegingen achter”, zegt de Braziliaanse springer.
COI KAN DE SAMENLEVING HELPEN
Tijdens zijn eerste Olympische Spelen herinnerde Ian zich wat er gebeurde in Sotsji, tijdens de Olympische Winterspelen in Rusland, in 2014, om te vermelden hoe hij vindt dat het Internationaal Olympisch Comité (IOC) op dit onderwerp zou moeten reageren. Daar werd de Russische anti-homowet hardhandig aangevallen door atleten. Voor Brazilianen zouden leiders en entiteiten sport beter kunnen gebruiken om het probleem aan te pakken en een samenleving te vormen die op natuurlijke wijze een onderwerp accepteert dat voor hen niet langer besproken mag worden.
“Sport is een heel goed instrument, maar het moment waarop we ons historisch gezien bevinden weerspiegelt dit niet. Als het Internationale Comité en het Braziliaanse Comité wat werk achter de schermen zouden doen, zou het natuurlijk belangrijk zijn, maar ik begrijp dat dit niet het geval is. de focus van de commissies Nadat ik het overnam, kwam er geen atleet met dezelfde oriëntatie met mij praten, maar ik kreeg veel berichten van veel mensen die zeiden: "Wauw! Ik ben zo trots! Ik kon het niet, maar ik ben erg blij dat je het deed. Ik heb veel van dat soort berichten ontvangen", herinnert Ian zich.
Een geëngageerd discours is echter beperkt tot jullie wereld. Ian ziet geen noodzaak om andere atleten te helpen hetzelfde pad te volgen. Voor hem is het al dan niet aanvaarden van zijn geaardheid iets persoonlijks en niet noodzakelijkerwijs openbaar.
"De homoseksuele atleet komt niet uit angst of schaamte. Of omdat hij denkt dat dat niet nodig is. Het is iets heel persoonlijks. Uit de kast komen over mijn seksualiteit heeft mijn persoonlijke leven of mijn carrière helemaal niet veranderd. Het was een politieke beweging. Ik kan niet komen en ik heb niet het recht om tegen iemand te zeggen: "Kijk, dit is het beste voor je leven met de levens van anderen." goede dingen die gaan komen, en ze moeten voorbereid zijn op slechte dingen die komen gaan”, garandeert hij.
Bron: Globo Esporte
