Heeft de definitie van wat het betekent om homo te zijn – en hetero te zijn – de vooroordelen doen toenemen? Voor de Noord-Amerikaanse historicus Han Blank (foto), het antwoord is "ja", en om een simpele reden: de concepten "framen" seksueel gedrag.
Blank wordt geïnterviewd in de sectie "Ideeën" van het tijdschrift tijd deze week, in een tekst ondertekend door Tania Machado. Volgens haar was de definitie van de termen heteroseksueel en homoseksualiteit een westers idee dat door het cultureel imperialisme naar andere delen van de wereld werd overgebracht.
Voor Hank zijn beide woorden bedacht door journalist Karl-Maria Kertbeny in een brief uit 1851. De Amerikaan stelt dat eerlijkheid en homoseksualiteit altijd hebben bestaan, maar voorheen niet geïdentificeerd waren. “Er was geen sprake van seksuele geaardheid. Iemand kon verschillende seksuele verlangens hebben of verschillende soorten seksuele handelingen verrichten. Deze handelingen konden als legaal of ongeoorloofd, kuis of zondig worden beschouwd. Maar deze waardeoordelen werden gemaakt over specifieke verlangens en handelingen, nooit over de persoon. Dat gebeurde pas bij de creatie van het woord”, betoogt hij. "Het concept van eerlijkheid en homoseksualiteit is niet gecreëerd op basis van wetenschappelijke principes, maar op basis van sociale principes."
Voor de historicus: vanaf het moment dat heteroseksualiteit een consensus werd en een hele reeks waarden en tradities met zich meebracht, "begonnen we er geen vragen meer over te stellen. We zagen het als iets normaals waar we niet over hoefden te praten." Hank merkt ook op dat vóór 1868 het gedrag van mensen anders was in relatie tot heteroseksualiteit en dat seks tussen mannen in bepaalde tijden en plaatsen werd geaccepteerd, zelfs als er tegenstand was, zoals van de katholieke kerk (het grootste probleem was het aannemen van de rol van passieve ).
In 1886 kwam volgens de historicus het boek uit Psychopathie sexualis, waarin seksuele afwijkingen en degeneraties werden gecatalogiseerd, hielp de vooroordelen uit te breiden en verhoogde de druk op mannen om ‘hun normaliteit’ te bewijzen: ‘In dit boek was de term heteroseksueel, of seksueel normaal, iedereen die niet in het boek stond en betrekking had op geslachtsgemeenschap tussen een man en een vrouw door penetratie van de penis in de vagina."
Hanne Blank, die al vijftien jaar samenleeft met een persoon die genetisch noch mannelijk noch vrouwelijk was, beschouwt zichzelf noch hetero, noch homo, noch biseksueel: "Ik hou van mannelijkheid, maar niet noodzakelijkerwijs bij iemand die biologisch een man is", loopt af.
