Ik wens zelfs mijn ergste vijand geen eenzaamheid. Mensen zijn niet geboren om alleen te zijn. We hebben contact, aanraking, interactie nodig. Het is in de uitwisseling dat we onszelf realiseren.
Er zijn mensen die zeggen dat alleen zijn essentieel is voor het proces van zelfkennis. Ik zal voor mezelf spreken: ik haat het om alleen te zijn. Ik ben geen goed gezelschap voor mezelf. In mijn leven heb ik altijd prioriteit gegeven aan langdurige relaties. Het is geen verrassing dat ik al vijf jaar getrouwd ben en dat ik vrienden heb met wie ik al tien, vijftien jaar contact heb. Ik denk dat eenzaamheid de gedachten aantast, angst veroorzaakt en het gevoel van eigenwaarde ondermijnt.
Ik weet dat er mensen zijn die op eigen kracht kunnen rondkomen. Ik veroordeel niet. Ik ken verschillende mensen die een ongelooflijk gevoel van zelfbehoud hebben, super zelfverzekerd en vastberaden zijn. Ze gaan alleen naar de bioscoop, isoleren zich graag om een goed boek te lezen en reizen zelfs met zichzelf mee. Maar ik niet. Het probleem is dat ik de neiging heb de mensen van wie ik houd te missen als de eenzaamheid mij overweldigt. Ik ben niet zo veilig als je denkt. Ik ben kwetsbaar en dat ben ik graag. Het is in deze kwetsbaarheid dat ik mezelf bevind, dat ik de paden definieer die zullen volgen.
Paulinho da Viola zingt in de tekst van "A Dança da Solidade" dat "eenzaamheid lava is die alles bedekt / Bitterheid in mijn mond / Je loden tandenglimlach". Eenzaamheid is, simpel gezegd, iets verschrikkelijks. Moge je altijd gelukkig en goed begeleid zijn!
