Donderdag 21/12. Deze datum moet in het geheugen blijven van mensen die Coppola Music bezochten – daar vond een andere editie van het rondreizende muziekproject 2 in 1 plaats. Het project bestaat uit het altijd gebruiken van twee namen uit de nationale onafhankelijke muziek om op te treden in verschillende concertzalen in het hele land. stad. In 2005 vond het project, georganiseerd door Rita Damasceno en Rodrigo Araújo, plaats aan de Avenida Clube, maar dit jaar veranderde het van locatie. Deze keer waren Tetine en Comma uitgekozen om het Coppola-podium te betreden. Er waren ook nachtclubs, waaronder Ida Feldman en Marcio Banfi. Het was rond middernacht toen de band Comma met hun optreden begon en het was echt gaaf. Comma is een duo gevormd door een lesbisch stel. Érica speelt gitaar terwijl haar vriendin verantwoordelijk is voor de drums. Samen spelen ze leuke liedjes met de sfeer van een Amerikaanse filmsoundtrack die het leven in een zeer vredige stad laat zien. De meeste teksten van het sapphic duo zijn in het Engels, maar de meiden hebben nog geen opgenomen materiaal. Het meest verwachte moment was natuurlijk Tetine's tijd om het podium te betreden. Toen het duo bestaande uit Eliete Mejorado en Bruno Verner het podium betrad, ontstond er een zekere razernij onder de aanwezigen. Er hing een verwachting in de lucht, want het was alweer een tijdje geleden dat het duo hier had opgetreden. Tetine was verantwoordelijk voor de verspreiding en het naar het buitenland brengen van Rio-funk en vermoordde het. De beste momenten van de avond waren zeker toen ze hun ongelooflijke remixen speelden van klassiekers als Fama de Putona van Tati Quebra Barraco en Lick My Favela. Wat het meest verbaast aan Tetine is de energie van het duo op het podium. Elite en Bruno schudden, dansen en rollen op de grond. Eliete had een paardenstaart aan zijn korte broek vastgebonden en Bruno had een hoedje in de “funk bro”-stijl. Zijn teksten mixen tchutchuca en “eu sou tirão” – zoals Bruno zong. “I Go to the Doctor” en “Pelada do Flamengo” geremixed en gezongen op basis van “London Calling” van The Clash. Bekijk hieronder het interview met Bruno Verner, van Tetine: Vind je het leuk om hier op te treden? Natuurlijk, zeker. Als we konden, zouden we hier nog veel meer shows doen. Tetine's volgende cd zal worden uitgebracht in Japan, Europa en de VS. Waarom brengen ze hier in Brazilië geen cd uit? Ons volgende album komt uit bij een Engels platenlabel en zal hier dus niet uitkomen. In Brazilië hebben we een cd uitgebracht, namelijk Bonde do Tetão, uit 2004. Waarom carioca-funk? In 2001, toen Eliete en ik al in Londen woonden en niemand van Rio-funk hield, ontdekten we funk en werden we verliefd. In die tijd raakten we ook bevriend met DJ Marlboro die ons zijn hele collectie met talloze funksongs stuurde. Toen zijn we begonnen met het presenteren van het radioprogramma over Rio-funk. We hebben een verzameling van 18 remixen gemaakt die in Europa zijn uitgebracht. Het was de eerste compilatie in zijn soort die buiten Brazilië werd uitgebracht. Toen we funk ontdekten, zeiden we: “Holy shit, dit is het geluid van de toekomst, funk is de dansmuziek van de 21e eeuw”. En het was onze bedoeling om dit te laten zien: dat Braziliaanse muziek niet alleen maar bossa nova, mpb was, dat er in de Braziliaanse muziek een heel unieke houding heerst. We waren onder de indruk van het optreden van de funkgirls. Van daaruit ontstond Bonde do Tetão, toen we besloten om onze remixen en teksten te maken en deze “electrofunk” met onze eigen stijl te creëren. Hoe reageert het publiek op de liedjes? Het reageert goed, mensen vinden het meestal leuk. Maar het hangt ook erg van de plaats af. Soms staren mensen ons alleen maar aan als we optreden, maar soms raakt het publiek besmet, komt het podium op, springt, danst, schudt en heeft veel plezier. Er zijn mensen die het podium opgaan, of als wij naar beneden gaan, die onze kleren proberen uit te trekken. In Duitsland was er een gekke kerel die het podium opkwam, mij vastpakte en ik was eigenlijk bang. Wat is volgens jou de beste cd van Tetine? Dit is een moeilijke vraag. Het hangt ervan af, ik vind ze allemaal leuk. Elk ervan vertegenwoordigt een fase, heeft een verhaal, maar als ik er één zou moeten kiezen, denk ik dat het “Música de Amor” uit 1999 zou zijn, een andere kant van Tetine, heel anders dan wat je hier zag. Er is een piano, een viool, het is mooi en heel speciaal voor mij.
