Ik schrok gisteren. Na een avondje fondue en wijn en veel praten over gevoelens, ontdekte ik mezelf als een geldloos persoon. En dus. We hadden het over liefdesbrieven en poëzie. Ik heb verklaard dat ik nooit iets heb ontvangen of verzonden. Tot nu toe gaat het goed. Ik ben al zes jaar vrijgezel en ik ben een moeilijk mens, dat moet ik bekennen.
Het ging mis toen mijn vriend terugkwam uit de kamer met een doos. Dat kleine ding had nooit zo'n grote schade aan een mens kunnen toebrengen, ook al was het van ijzer gemaakt. Het was iets meer dan 30 x 10 x 15 cm groot en was paars en binnenin zaten duizenden en duizenden brieven, herinneringen, liefdevolle en aanhankelijke briefjes. Hij opende tegelijkertijd het doosje en de traanklieren in mijn ogen. In een vergeefse poging om het niet te schelen, vroeg ik de aanwezigen of ze allemaal dezelfde of soortgelijke dozen hadden. Tot mijn ontsteltenis was het antwoord bevestigend.
Ik heb een hele tijd niet gereageerd. Ik dacht en probeerde op een bepaald moment in mijn leven uit te vinden of ik überhaupt wel een doosje lucifers had om mijn eigen doosje te noemen. Trieste illusie. Had niet. Dat heb ik nooit gedaan en ik denk ook niet dat ik dat ooit zal doen. Ik huilde en ging naar huis met de vraag of het probleem bij het object lag of bij de (niet) eigenaar van het object. De tweede optie had de overhand. Eerst dacht ik dat het koud was. Leef dan het heden zo intens dat ik het verleden vergeet. Ik dacht nog steeds dat het aan mijn gebrek aan organisatie kon liggen, omdat ik me herinnerde dat ik tussen mijn spullen een ansichtkaart van Junior had van toen hij in Frankrijk was en een briefje van Elita en een ander van Giovanna.
Vandaag bekende hij tijdens de lunch met William, een redactieverslaggever, dat hij ook een doos heeft, maar met meer dingen van vrienden dan liefdes. Ik dacht dat ik wat onderzoek zou doen en kijken hoeveel mensen hun eigen box hebben. Maar ik neem het risico dat ik in dit onderzoek een waarheid ontdek die ik niet wil zien. Het gaat zijn….
Ik vond het een zeer goede en voordelige oplossing. Ik ging naar de supermarkt en nu verslind ik mijn häagen daz – alleen en zonder het met iemand te delen.
Ik heb een doos geruild voor een pot. En zonder verleden of toekomst verslind ik hem met verlangen en passie.
