Vandaag raakte ik betrokken bij twee discussies, beide over het onderwerp van de bovenstaande titel. Discussie over debat, niet over vechten, uiteraard.
Eén met een uitgever die enige tijd geleden mijn werk weigerde vanwege homo-erotische thema's. Toen ze via Facebook werd gecontacteerd, vroeg ze om mijn mening, niet de mijne, maar een algemene, over de nieuwe website. Omdat ik de tram niet mis, heb ik hiervan geprofiteerd en hem meteen opgestuurd:
Ik heb de website niet bezocht. Nadat je mijn werk had geweigerd, zonder het zelfs maar te hebben gelezen, omdat er expliciete homo-erotische inhoud in zat, verloor ik een beetje plezier en kon ik beter overweg met andere partnerschappen.
Ze besloot het terug te geven, wat geweldig was, want ze wilde het heel graag teruggeven:
Augusto, het is gewoon een kwestie van catalogusrichtlijnen, dat moet je begrijpen. Knuffels en succes!
Omdat het gesprek op een goed niveau verliep, en dat eigenlijk tot het einde bleef duren, vervolgde ik:
Ik begrijp het zo goed dat ik er niet eens aan twijfelde. Ik ben het er echter niet mee eens, omdat ik deze kwestie van beperkingen op het gebied van seks als taboe beschouw. De auteur kan een scène schrijven waarin iemand het hoofd van een ander afbijt, maar hij kan niet expliciet rapporteren wat mannen in het echte leven doen. Seks hebben is als lunchen, met de juiste proporties.
Het gesprek stopte daar niet, opnieuw zei ze:
Nou, ik weiger absoluut scènes te publiceren waarin een man het hoofd van iemand anders afbijt, lol.
Toen dacht ik dat ze de hele rol op zich had genomen, en ik probeerde te hervatten:
Nou, ik heb het voorbeeld geperfectioneerd, toch? lol Maar feit is dat detectiveromans, of zelfs psychologische romans, vaak de nadruk leggen op geweld, en dit vormt geen obstakel voor de publicatie ervan of zelfs voor de toegang tot conventionele media. DOMINATION, mijn eerste boek, bevat geweld, vooral omdat het over deze fetisj gaat. Nu weet ik dat het geweld dat het bevat, het op geen enkele manier zou beperken. Wat blijft hangen is seks. Welk taboe is dit? Mensen kunnen bloedbaden zien, maar seks zien is onfatsoenlijk.
Helaas stopte het gesprek daar, althans op het moment van schrijven. Ik denk dat dit onderwerp veel werk is. Is het niet verbazingwekkend hoe met zoveel terughoudendheid naar iets natuurlijks, dat net als eten en slapen zou moeten zijn, wordt gekeken? Als de auteur een heerlijke maaltijd kan beschrijven, zodat zijn lezers de denkbeeldige smaken kunnen visualiseren en zelfs voelen, waarom kan hetzelfde dan niet worden gedaan met een mooie neukpartij?
Expliciet geweld, oké. De auteur kan op de lijst van Veja verschijnen, hij kan worden geïnterviewd door Jô Soares, en als hij dom is, verschijnt hij zelfs in Faustão. Expliciete seks? Ga nu zonder schaamte naar het getto!
Niet dat ik naar Faustão wil, mensen, ik ben weg.
Dikke zoen!
